Pagkaakyat ko sa room namin ni Sir Ugi ay kumatok lang ako sa pinto at bumukas na ito.
“Sir?” naisambit ko tuloy nang siya ang mabungaran ko. At siya naman talaga ang mabubungaran ko dahil siya ang nasa kwarto namin.
Pero nagulat lang ako kasi pagbukas ko ng pinto ay siya talaga. Hindi ba pwedeng nasa balcony siya? O kaya ay nasa kwarto nagpapahinga?
Ganoon ba sana. Eh kasi nasa harapan ko na siya kaagad. As in siya ang nagbukas talaga ng pinto.
Animo ay hinihintay ako, ganoon.
Bakit naman niya ako hinihintay?
Hindi naman ako mapapano.
Maayos naman akong nakabalik. Hindi ba?
“Oh, Krix, nandito ka na pala,” sabi niya.
“Opo, Sir,” tugon ko naman dito para hindi naman niya sabihin na bastos ako.
“Halika, pumasok ka na at magpahinga ka na muna. I think marami na kayong pinasyalan,”
