Arabanın yolda savrulmasıyla Deniz toparlamaya çalıştı. Karanlık yolda zikzak çizerek ilerlediler ve en sonunda sert bir fren sesiyle durduklarında üçüde öne doğru savruldu. Geçmişinden sıyrılan Fırat daralan göğsü ile kapıyı açıp dışarı çıktı. Kazanın görüntüleri gözünün önünde tekrar tekrar canlanmaya başlamıştı.
Deniz Ayşe’ye bakıp iyi olduğundan emin olunca arabadan dışarı çıktı. ‘’Kardeşim, iyi misin?’’
‘’Nefes alamıyorum.’’ Hızlı hızlı inip kalkan göğsü ve kesik nefesleriyle boğulacakmış gibi hissediyordu.
‘’Sakin ol. Sadece panik atak.’’ Omuzlarından tutup sakinleştirmeye çalıştı. ‘’Yavaş ve derin nefes alıp, ver.’’
Fırat arkadaşının söylediklerini yaptığında bir süre sonra nefesleri yavaşça düzene girdi. ‘’O karşımda öylece yatıyordu. Gözlerindeki o ışıltı yoktu.’’
Deniz arab
