“เจ้าเพิ่งจะแต่งเข้าจวนมา อาจจะยังมีอะไรที่ไม่พร้อมหรือว่าไม่สะดวกอยู่บ้าง เจ้าเงินนี้ไปซื้อ หากอยากได้อะไรก็สามารถหาซื้อมาได้เลย”
จ้าวเยว่รับถุงเงินนั่นมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย นางไม่คิดว่าคนในตระกูลเสวี่ยจะดีกับนางถึงเพียงนี้ ทั้งท่านย่าและท่านแม่ต่างก็ใจดี คอยหยิบยื่นสิ่งของต่าง ๆ ให้นางอยู่ตลอด
“ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ”
จ้าวเยว่ตอบอย่างนอบน้อม ก่อนที่นางทำตาโต เหมือนกับว่าจะนึกอะไรขึ้นมาได้จึงเอ่ยต่อ “ถ้าหากว่าลูกจะขออนุญาตออกไปซื้อของบ่ายนี้ จะได้หรือไม่เจ้าคะ”
“ย่อมได้ ก่อนจะไปก็มาบอกแม่ แม่จะได้ให้บ่าวตามไปช่วยถือของให้สักคนสองคน” เสวี่ยฮูหยินตอบอย่างใจดี
“ขอบคุณท่านแม่เจ้าค่ะ” จ้าวเยว่กล่าวขอบคุณอีกครั้ง
แม่สามีกับลูกสะใภ้สนทนากันต่อสักพัก ก่อนที่จ้าวเยว่จะขอตัวกลับไปที่เรือนของตน
แต่ก่อนจะเดินออกจากห้องมาเสวี่ยฮูหยินก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“แม่ลืมบอกเจ้าเรื่องหนึ่ง”
จ้าวเยว่ที
