CHAPTER 72
Tumigil ang kanilang pagpapaputok. Mukhang pinakikiramdaman nila kung buhay pa kami ni Joyce sa loob. Tinignan ko kung may tama si Joyce ngunit nauna na siyang nagtanong sa akin kubg okey lang ako.
“Ayos lang ako. Wala akong kahit anong tama bukod sa nanghihina na ako.”
“Pareho tayo, Ate. Tara na, Ate Nadia. Bago pa nila masira ang pintuan at mapasok nila tayo rito!”
“Pero saan tayo dadaan? Nakakaramdam na ako ng panghihina. Baka ikaw na lang ang tumakas at dito na lang ako. Kailangan kong mapatay si Kate. Kahit mamatay na ako basta lang mapatay ko rin siya!”
“Hindi ito ang panahong magtalo tayo. Sayang ang panahon. Hindi mo sila kakayanin. Masyado silang marami at mahinang-mahina ka na rin. Gamitin mo ang naiiwan mong lakas para makatakas.”
Mukhang hindi ko madaan si Joy
