CHAPTER 32
Napakasakit sa akin nang marinig ko ang sinabi niyang iyon. Napakasakit na ang hirap huminga. Para bang may nakadagan sa dibdib ko. Bumalik ako sa loob ng kanyang kuwarto. Pinilit kong ipikit ang aking mga mata. Gusto kong isiping wala akong narinig. Gusto kong sabihin sa aking sarili na okey lang ‘yon. Na kaya ko pa. Sampung minuto pa ang nakaraan at muli siyang pumasok sa kuwarto. Nagkunwari akong tulog. Hindi ko siya aawayin ngayon. Hindi ko na lang muna siya sisimulan. Habang kaya ko pang magpigil, magpipigil ako. Kunyari ay naghihilik na ako nang pumasok siya pero nakiramdam ako. Nagbihis siya. Mukhang lalabas na naman kahit disoras na ng gabi. Nang nagpapabango na siya ay gusto ko siyang tanungin kung saan na naman siya pupunta ngunit hindi ako puwedeng basta na lang magi
