writing camp LOVEME AGAIN

STEFF     Love hurts, love destroys, love can kill us..   Love is equal to heartbreak.. masisisi mo ba ako kung aalis ako?  masisisi mo ba ako kung magagalit ako ngayon? masisisi mo ba ako kung lalayo ako ngayon? maybe I am a coward but I want to escape. gusto ko'ng takasan kung ano man itong pinagdadaanan ko ngayon.  My fiancé broke up with me yesterday at hanggang ngayon ay ang sakit sakit pa rin at tila ba habang tumatakbo ang oras at lumalakad ang araw ay mas lalo akong nasasaktan.  Gusto kong burahin sa isipan ko ang mga naganap kahapon ang mga katagang iniwan mo sa akin na sumugat sa puso ko....   "Ayoko na.. I'm so sorry Steff" Hindi ko siya maunawaan, ngunit bigla ako'ng kinabahan sa mga sinabi nya. hindi ko nga ba maintindihan o ayaw ko'ng unawain ang mga binibitiwan nyang kataga? And steff? He didn’t called me with his endearment to me? "W-What do you mean? a-are you tired? gusto mo i-masahe ko yung noo mo? " Why I feel so afraid? "No.. that's not what I mean" seryo siyang tumingin sa akin. hinawakan nya ang magkabilang balikat ko. bakit maging ang pag hawak niya sa akin ngayon ay nagdudulot ng takot sa buong sistema ko?  “ s-so ano a-ang ibig mo sabihin?” nagsimula nang manginig ang aking mga labi. Bakit parang natatakot ako sa sasabihin nya? “ huwag na nating ituloy ang kasal Steff”         “a-ano k-kamo?” “ayoko na. I’m breaking up with you” He said while his eyes are closed. Biglang nanikip ang dibdib ko sa tinuran nya? Nagbibiro ba siya?   “a-ano? Nagbibiro ka ba?”  I laughed but his expression is telling me that he is serious. He didn’t answered me. He can’t look at me.  My eyes started to water.   “b-ba—kit?” hirap na lumabas na salita sa bibig kong nanginginig. “m-may n-nagawa ba ako?” umiling lamang siya at hindi pa rin tumitingin sa akin? “kung ganoon bakit???!!!” hindi ko na napigilan ang sakit at sumabog na ito sa buong Sistema ko. “ bakit Miko??!! Ikakasal na tayo!!” sumisigaw na ako, hinahampas ko ang dibdib nya kahit hinang hina na ako.  malamang marami nang taong nakaririnig  at nakatingin sa amin. Ayoko silang tignan. Unti unti niyang tinanggal hinawakan ang mga kamay ko at inalis iyon sa dibdib nya. “ I’m so sorry. It’s me. I f-fell out of love”  at tuluyan nang nadurog ang kapirasong pag-asa ko I laughed without humor. Ano ba’ng pagkukulang ko? “Please Steff.. m-ay.. may mahal na akong iba, I’m so sor-----” I slapped him.. And slapped him again really hard this time.   Ang sakit na nararamdaman ko ay nagdagdagan ng galit. Bakit ng aba umaayaw ang mga lalaki sa isang relasyon? Bakit nawawala ang interest at pagmamahal nila sa karelasyon nila? Simple lang dahil sa isa pang karelasyon.  Hindi ako tanga para hindi lubos na maunawaan iyon.   Iniwan ko siya at mabilis akong nagtatakbo palayo sa lugar na iyon at sa kanya.   At ngayon nagdesisyon na ako .. ayoko siyang makita.. ayokong mag krus ang landas naming dalawa.. not now.. not now when our supposed to be wedding is five days from now.   Today I’ll leave but I’ll go with this heart clenching feeling. I’ll go with pain, sorrow , anger ,hatred and self-pity. But one thing I want to assure myself … that as I leave this country with these feeling… I’ll come back with wide smile because I know…       I’ll surely move on.               MIKO   I was awaken by the alarm coming from my phone. Ini-angat ko ang kamay ko para kunin ito. Damn it! Anong oras na ba? Parang katutulog ko pa lang ah? Ahhhh! I want to throw this f*****g phone out! Kailan pa ako nag set ng alarm? I wa about to turn off the alarm when I saw with my half open eyes what is written  title of it …..     12:00 am Our Wedding Day !         Yes….   Today is our wedding day.       Our supposed to be… Wedding day