กิจวัตรของนับดาวในทุกๆ วันก็ไม่มีอะไรมาก ตื่นเช้ามาก็ทำอาหารและกินข้าวก่อนไปเรียน เรียนเสร็จก็เข้าไปทำความสะอาดเพนท์เฮาส์ของหนุ่มรุ่นพี่เหมือนเดิม
“ฉันทำเสร็จแล้ว ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” นับดาวบอกกับเจ้าของห้อง เธอได้ปัดฝุ่นตามชั้นวางของ กวาดพื้นกับถูพื้นเรียบร้อยแล้ว จะได้มีเวลาไปเดินเล่นตลาดนัดหลังมหาวิทยาลัย
“ยังกลับไม่ได้” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับมุมปากที่กระตุกยิ้ม
“ทำไมคะ” เธอทำเสร็จแล้วทำไมยังกลับไม่ได้ จะหาเรื่องแกล้งอะไรเธออีก
“ซักผ้าให้ฉันด้วย อ้อ ซักมือด้วยนะ เสื้อผ้าฉันซื้อมาแพง เอาไปปั่นเครื่องเดี๋ยวเนื้อผ้าจะเสียหมด”
“ไม่มากเกินไปหน่อยเหรอคะ ปกติพี่ส่งซักไม่ใช่เหรอ”
“ตอนนี้ไม่อยากส่งแล้ว เปลืองเงิน” เสียเงินให้เธอปีละล้าน ไหนจะให้เงินไปใช้อีกเดือนละหมื่น แค่ให้ทำความสะอาดบ้านมันยังไม่คุ้มเลย
นับดาวกัดฟันกรอดพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อย แล้วไอ้คำว่า
