เล่ห์รัก8

1068 Words
สองวันหนึ่งราตรีที่นางไร้วี่แววที่จะตื่น มีเพียงเสียงละเมอออกมาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเจ้าของร่างยังมีสติอยู่ แต่ละครั้งที่เขาแวะมาดูอาการนางมักจะได้ยินเสียงละเมอเบาๆ บ้างร้องไห้พูดอะไรต่อมิอะไรที่เขาฟังเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุใดที่เขาต้องแวะมาดูอาการนางด้วย ขนตางอนเริ่มสั่นไหว แล้วค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมองทุกสิ่งตรงรอบตัว เวลานี้นางอยู่อีกห้องหนึ่ง ไม่มีการตกแต่งใดๆ มีเพียงเตียง โต๊ะและของใช้จำเป็นเท่านั้น " ข้าอยู่ไหนกัน " เสียงพูดเบากับตนเอง มาพร้อมกับการดันตัวให้ลุกขึ้นจากเตียง หลางเฉี่ยวอวี้ลุกจากเตียงช้าๆ และเดินออกจากห้องเปิดประตูเห็นว่าด้านนอกเป็นลานกว้าง อีกทั้งมีทหารจำนวนมากฝึกยุทธ์โดยไร้อาวุธอยู่ ใบหน้านางเริ่มซีดอีกครั้งพร้อมเอ่ยกับตนเองด้วยความตระหนก " นี่เขาจะให้ข้าบำเรอพวกนั้นจริงๆ หรือ ไม่นะ " ขาเริ่มก้าวถอยหลัง และจังหวะนั้นเทียนฟ่งอวิ๋นก็เดินเข้ามาพอดีพร้อมกับชายผู้หนึ่งที่มีรูปร่างกำยำ หนวดเครายาวรกรุงรัง " ตื่นแล้วรึ หลับไปนานเลยนะ " เขาเอ่ยขึ้นพร้อมมองหน้าที่ไร้สีสันนั้น " ท่านกล่าวจริงหรือที่จะให้ข้า..เอ่อ.." นางพูดไม่ออกแต่สายตามองไปยังด้านหลังเขา เขาย่อมรู้ว่านางหมายความว่าอย่างไร " จริง! " ใบหน้าซีดเผือด ชายผู้นั้นคงเป็นชายคนแรกของนาง เขาพาชายผู้นั้นมา เขาพามาเพื่อทำร้ายร่างกายและจิตใจของเชลย ไม่นานนักสองขาทรุดลงตั้งกับพื้น " ข้า..ข้ายอมรับแล้ว ข้าตั้งใจฆ่าท่านลุงหวง พาข้าไปเข้าคุกให้เจ้ากรมอาญาตัดสินคดีเถิด ข้ายอมแล้ว ข้ายอม..แต่อย่าทำกับข้าเลย ข้าขอร้อง ข้าไม่อยากทรมานแบบนี้ ขอร้องเจ้าค่ะ " คำพูดอ้อนวอนหลุดจากปากนางพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหล นางยอมตายดีกว่ายอมมอบเรือนร่างให้ชายทั้งหลายกระทำชำเรานางเยี่ยงสัตว์ นางรู้ว่าหากนางโดนข่มขืนมันจะไม่จบแค่ครั้งเดียวหรือวันเดียว แต่มันจะโดนตลอด และตลอดไป นางไม่อยากตายทั้งเป็น เทียนฟ่งอวิ๋นไม่สนใจคำนางเลยสักนิด หันไปมองด้านหลังพร้อมพยักหน้าให้ ชายผู้ที่มากับเขาก็ยกมือประสานคารวะแล้วเดินหันหลังจากไป และเขาก็หันมาสนทนากับหลางเฉี่ยวอวี้อย่างไม่ยี่หร่ะ " มันหมดเวลาของเจ้าแล้วหลางเฉี่ยวอวี้ โทษของเจ้าคือเชลยของข้า " " ห๊า!" หลางเฉี่ยวอวี้ร้องเสียงหลง เมื่อรู้ว่าโทษของตนคือ การได้อยู่จวนแห่งนี้ เขาจะทำอะไรกับนางก็ได้ เขาอยากให้นางตายนางก็ต้องตาย แต่ถ้าอยากให้นางตายอย่างช้าๆล่ะ นางนิ่ง นัยน์ตาจ้องเขาอยู่นาน จนน้ำเสียงตวาดดังลั่นทำให้นางตื่นจากห้วงความคิด " กลัวหรือไง! ถ้าได้สติแล้วก็ไปทำอาหารมื้อค่ำให้คนทั้งกองทัพ รวมทั้งข้าด้วย ไปได้แล้ว " นางทำหน้างงกับคำสั่งจนเขาต้องเอ่ยอีก " ยังนอนไม่พอรึ ไป!" คำสั่งดังอีกรอบ ทำให้นางรีบสาวเท้าออกจากห้อง เพื่อเดินตรงไปยังโรงครัวอาศัยการถามทางว่าอยู่ที่ใดของจวนจากสาวใช้ที่คุ้นหน้าเดินผ่านมาพอดี มิเช่นนั้นนางคงจะต้องเดินวนอยู่ในลานฝึกเป็นแน่ ราวสองชั่วยามอาหารสำหรับทหารภายในจวนก็เสร็จเรียบร้อยพอกับเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า นางเหนื่อยและร้อนเพราะต้องเตรียมอาหารและอยู่หน้าเตาเป็นเวลานาน เหงื่อที่ไหลตามไรผมและแผ่นหลังทำให้นางเหนียวตัว จึงออกจากครัวเพื่อหวังจะหาที่ชำระล้างร่างกาย ทางผ่านระหว่างโรงครัวและห้องพักที่นางออกมาก็คือลานฝึกยุทธ์ นางรีบเดินก้มหน้าและคอยชำเลืองดูว่ามีใครเดินตามหรือจะเข้ามาหานางหรือไม่ แต่ก็ไม่มีใคร นางรีบสาวเท้ากลับเข้าห้องอย่างโล่งอก ร่างกายเดินสำรวจในห้องและสายตาก็เหลือบเห็นว่ามีอ่างน้ำที่บรรจุน้ำไว้เต็ม นางยกมุมปากขึ้นด้วยความพอใจ เพราะนอกจากจะมีน้ำเต็มอ่างแล้ว ยังมีชุดเตรียมไว้ด้วยแต่ชุดนั้นไม่ใช่ของสตรี นางก็มิถือ ร่างกายที่มีเหงื่อค่อยๆยกมือปลดชุดออกเหลือเพียงร่างอันเปลือยเปล่าเผยเห็นทรวดทรงได้รูป และขาวผ่อง นางค่อยก้าวลงอ่างแช่น้ำเย็นด้วยความสุขสม ดวงตาปิดมุมปากยิ้มให้ร่างแนบชิดกับอ่างน้ำโดยสองมือไพล่รองศีรษะน้อยๆ เอาไว้ " ถ้าทำสปาด้วยคงดีไม่น้อยเลย " นางกล่าวโดยนึกถึงเกลือขัดผิว และมีพนักงานคอยบีบนวดให้ " อะไรคือสปา?" เสียงทุ้มต่ำดังใกล้หลางเฉี่ยวอวี้ ทำให้นางถึงกับตกใจเผลอหันกายที่เปลือยเปล่าหันมา ทำให้สายตาของเทียนฟ่งอวิ๋นจดจ้องหลางเฉี่ยวอวี้ " ท่านเข้ามาได้ยังไง ในเมื่อข้า.." " ห้องนี้เป็นของข้า ข้าจะเข้ามาวิธีใดไม่ใช่ธุระที่ข้าจะต้องรายงานเจ้า แต่เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่มาอาบน้ำในอ่างของข้า " " ของท่าน" " ใช่ ของข้า แต่ไม่เป็นไรข้าไม่ถือ ดีเสียอีกที่มีคนมาอาบน้ำเป็นเพื่อนข้า " เขาไม่พูดเปล่า ปลดชุดตนเองออกพร้อมส่งสายตาจ้องมองกระต่ายที่สั่นระริกในอ่างน้ำ นางเห็นว่าเขาเริ่มปลดกางเกง นางเห็นท่าไม่ดีรีบเอื้อมมือคว้าชุดและขึ้นจากอ่างน้ำโดยไว แต่มือมัจจุราชย่อมเร็วกว่าเสมอ " จะไปไหน สร้างความสนุกให้ข้าก่อนสิ " มือฉุดนางลงอ่างน้ำพร้อมกัน อกนางกระแทกอกแกร่งแต่สตินางยังมิเลือนรีบดันออก " หยุด! ถ้าเจ้าไม่อาบกับข้า ข้าจะลากเจ้าไปอาบกับชายทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกเลือกเอา " นางหยุดการกระทำแล้วจ้องหน้าเขาตาเขม็ง
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD