สาวร่างบางนอนเอนกายครึ่งหลับครึ่งตื่นด้วยเพราะสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามารบกวนให้อากาศที่เดิมทีสร้างความหรรษาในนิทรารมณ์ แต่มิใช่ในเวลาเช่นนี้ นางเริ่มกระสับกระสาย เอาผ้าคลุมตัวปิดที่ปลายจมูกแต่ก็ไร้ผลเพราะกลิ่นนั้นเริ่มแรงขึ้น ๆ เหมือนว่ากลิ่นนั้นอยู่แต่เพียงปลายจมูกนางเท่านั้น แพขนตางอนยาวเริ่มสั่นไหว กระดิกขึ้นลงน้อยๆ และค่อยๆ เปิดเปลือกตาเพื่อหาสาเหตุของกลิ่น เมื่อดวงตาเปิดกว้างขึ้น เสียงกรีดแหลมแสบแก้วหูก็ดังไปทั่วเรือน นางขยับถอยหนีชิดกับกำแพงเตียง มือจับผ้าคลุมตัวไว้แน่น สองขาชันเข่ากอดตัวเองและก้มหน้าก้มตากรีดร้องดังคนไร้สติ
" เจ้าฆ่าข้าทำไม " เสียงลากยาวที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเตียงนาง เอ่ยถามขึ้นเพื่อต้องการให้นางแก้ไขข้อกังขานี้
" ไม่.. ไม่ ข้าไม่ได้ทำ "
" เจ้าฆ่าข้าทำไม "
" เปล่า.. ขะ...ข้า ไม่ได้ทำ "
" เจ้าเป็นคนนำยาพิษมาให้ข้า "
" ไม่.. นางเฉี่ยวอวี้ นางเป็นคนทำ นางฆ่า นางฆ่าท่าน
