(ขุนน้ำเล่าเรื่อง)
ผมก้มหน้างุดไม่กล้ามองคนตัวโตที่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยไม่มีสิ่งใดปกปิดร่างกายสักชิ้น ภายในห้องยามนี้เหมือนมีความร้อนก่อตัวขึ้น เหงื่อผุดท่วมร่างผมทั้งที่เครื่องปรับอากาศทำงาน จากนั้น ทิวานั่งลงตรงปลายเตียง ข้างๆ ผม แล้วเอ่ยว่า
“กะ กู น่ะ หนาวๆ ร้อนๆ ชอบกล มะ ไม่อาบได้ไหมวะ ไอ้ขุนน้อยๆ” มันว่าเสียงตะกุกตะกักพลางส่งสายตาอ้อนผมมาก
“ตะ ตามใจ มะ มึงสิ” ผมดันติดอ่างตามมัน
“ขอบใจ”
มันว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงและเสือกนอนกางแขนกางขายึดพื้นที่เกือบทั้งหมด ผมเลยรีบผุดลุกขึ้นบอกให้มันหาอะไรสวมใส่เสียก่อน
“ไอ้ห่า นอนแก้ผ้าอย่างนั้นเดี๋ยวได้ปอดบวมตายหรอก”
“กะ กูชอบแบบนี้ หรือมึงไม่ชอบ” มันยียวนกลับ
“อย่า! กูไม่ชอบ ตัวมึงเหนียว เหม็นด้วย ละ แล้วยังจะเล่นทะลึ่งๆ อีก” ผมต่อว่ามันเสียงดัง
ทั้งที่ใจอยากล้มทับคนตัวโตมาก แต่พอคิดให้ดี ถ้าผมทำอะไรตามใจตัวเองแบบนั้น อาจเสียเพื่
