(ทิวาเล่าเรื่อง)
ขุนน้ำฝากงานให้เพื่อนที่เหลือทำต่อ มันบอกว่ารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวและผมมีนัดกับข้าวปั้นด้วยจึงต้องรีบกลับ หลังจากเก็บของใช้ส่วนตัวเรียบร้อย ผมต้องรับผิดชอบคนอวดเก่งที่ตอนนี้หมดแรงไปเสียดื้อๆ
ผมไม่เคยเห็นขุนน้ำเป็นอย่างนี้ แก้มทั้งสองข้างของมันแดงระเรื่อ ตาหวานเยิ้มเป็นพิเศษ แถมยังบ่นว่าง่วงอีก ถ้าปล่อยให้ไปนอนคอนโดฯ มันคงบ่นใส่หูผมแน่ ด้วยขุนน้ำยืนยันว่าจะไปแฮงก์เอาต์กับไอ้ข้าวให้ได้
“ถ้าไม่ให้ไปแสดงว่ามึงไม่บริสุทธิ์ใจ และอย่าลืมว่าคนเป็นเบ๊ต้องติดสอยห้อยตามบอสโว้ย”
“แต่วันนี้ มึงอาการร่อแร่มาก ไปก็คงไม่สนุก”
“ไอ้ทิ...ให้กูไปด้วยนะ ไหว้ละ ถ้ามึงปล่อยกูนอนอยู่ห้องคนเดียวแล้วเกิดไข้ขึ้นสูง ใครจะป้อนยาป้อนน้ำกู มึงไม่มีหัวคิดหรือไง”
ผมจับตัวคนโวยวายให้ยืนตรงๆ ก่อนจะใช้หลังมืออังที่หน้าผากมัน ขุนน้ำตัวอุ่นๆ ท่าทางคงไม่สบายตามที่มันบอก
“งั้นกูไม่ไปก็ได้ เดี๋ยวอยู่ที่
