นางร้ายพลิกรัก

ตอนที่ 3 พิมมี่ในร่างนางร้าย

"ฮ้าาาาาวววว ยังง่วงอยู่เลย"

พิมมี่บิดขี้เกียจอยู่บนเตียงกว้างขนาดคิงไซซ์ด้วยความง่วงก่อนจะลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าที่นอนนุ่มเป็นพิเศษ

"เห้ย นี่มันที่ไหนเนี่ย กรี๊ดดดดด หรือถูกจับตัวมา เอ๊ะ ทำไมหน้าคนอื่นอยู่ในกระจก"

พิมมี่มองไปรอบๆ ห้องด้วยความงง และเกิดความรู้กลัวขึ้นมาแทนก่อนจะตกใจกว่าเก่าเมื่อเห็นเงาในกระจกที่สะท้อนภาพผู้หญิงสวยจัดคนหนึ่ง ที่มีรูปร่างสวยเซ็กเอ็กอึ๊ม ด้วยความงง

"นี่มันอะไรเนี่ย หรือเราจะตาฝาด ฮึบ เห้ย อะไรวะเนี่ย ไม่เอานะแบบนี้พิมมี่กลัว"

ร่างสวยหลับตาแล้วลืมตามองกระจกใหม่อีกรอบเพื่อให้หายข้องใจที่ทำเท่าไหร่ภาพในกระจกก็เหมือนเดิม ก่อนที่พิมมี่จะฟุ้งซ่านไปมากกว่าเก่าก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

"บัวเองค่ะคุณพิมมี่ เป็นอะไรรึเปล่าคะ"

คนรับใช้เปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับถามเจ้านายสาวที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่

"คุณรู้จักพิมเหรอ พิมมาอยู่ที่นี่ได้ไง พิมอยากกลับบ้านแล้ว ฮือๆ"

พิมมี่ร้องไห้ออกมาเมื่อไม่รู้จะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ตรงหน้าดี

"ก็นี่บ้านคุณพิมมี่ไงคะ นี่บัวเป็นคนใช้ คุณพิมมี่เป็นภรรยาคุณรามสูรไงคะ"

คนใช้สาวพยายามอธิบายให้พิมมี่ฟังอย่างใจเย็นและมองเจ้านายสาวอย่างแปลกใจว่าหล่อนเป็นอะไร

"พิมมี่ รามสูร เชี่ย อย่าบอกนะว่าหลุดเข้ามาในนิยายอะ นี่บัวที่นี่มีใครอยู่บ้าง"

พิมมี่รีบถามเพื่อเช็กความมั่นใจอีกรอบว่าทุกอย่างได้เป็นแบบที่คิดรึเปล่า และก็ตามนั้นทุกตัวละครในบ้านหลังนี้มีครบถ้วน //กรรมอะไรของพิมเนี่ยถึงมาติดในร่างนางร้ายแบบนี้ จะย้อนอดีตไปหาคุณพี่เหมือนแม่การะเกดก็ไม่ ดันย้อนมาในนิยายสุดเศร้านี่อีก เป็นใครไม่เป็นดันเป็นนางร้ายที่ทั้งแรดร่านและนิสัยเสีย มีดีอย่างเดียวแค่สวยกับรวยมากเว่อร์

"ว่าแต่วันนี้ทำไมคุณพิมมี่ตื่นเช้าจังละคะ"

บัวถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ แม้พิมมี่จะชอบใช้งานบัว แต่เวลาโมโหก็โดนด่าจนแสบแก้วหู แต่ถึงจะด่าเก่งวีนเก่งพิมมี่ก็ไม่เคยจะทำร้ายร่างกายคนใช้ในบ้านเลยสักครั้ง ถึงจะพอรู้ว่าทุกคนไม่มีใครชอบก็ตาม จะมีก็แค่บัวที่พอเข้าใจเจ้านายสาวอยู่บ้าง

"เออ ก็อยากไปออกกำลังกายน่ะ บัวไปพักเถอะ"

พิมมี่บอกสาวใช้ออกไปทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในบ้านนี้ห้องใครอยู่ตรงไหน เพราะในนิยายก็บรรยายไว้น้อยเหลือเกิน ทั้งที่อยากกลับไปบ้านตัวเองใจจะขาดแต่ทำยังไงได้ในเมื่อหลุดเข้ามาในนิยายแล้ว คงทำได้แค่รอให้ถึงตอนจบแบบที่เคยอ่านมานั่นแหละ พวกที่ทะลุมาแบบนี้จะทำอะไรได้นอกจากรอให้นิยายถึงตอนจบแล้วก็กลับโลกปัจจุบัน พิมมี่คิดวิเคราะห์จากนิยายหลายๆ เรื่องที่อ่านมาหล่อนไม่ตายเสียหน่อยต้องมีโอกาสได้กลับไปสิ

"ค่ะ เดี๋ยวบัวไปเตรียมอาหารเช้าให้นะคะ"

บัวยิ้มให้เจ้านายสาว

"ขอบใจนะ เออ ว่าแต่พิมอยากออกไปธุระน่ะ แต่หากุญแจรถไม่เจอ"

หล่อนอ้างไปข้างๆ คูๆ ทั้งที่ความจริงหล่อนไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากุญแจอยู่ไหน รู้แค่นางร้ายมีรถหรูมีคอนโด และอีกมากมาย// ไหนๆ ก็ต้องอยู่ในร่างนี้แล้วก็ขอใช้ชีวิตสบายๆ หน่อยละกัน