บทที่3.คนแปลกหน้าที่มาพร้อมกับเสียงหัวใจเต้นระรัว
“เดี๋ยวค่ะคุณ” หญิงสาวร้องเรียก เมื่อเด็กๆ พากันเผ่นไปจนหมด เธออยากรู้จุดประสงค์ของเขา เพื่อจะมีโอกาสได้ช่วยเด็กๆ เหล่านั้นได้บ้าง เมื่อท่าทางของชายหนุ่มภูมิฐาน เขาน่าจะมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะแบ่งปัน
“ครับ...” ชายหนุ่มรับคำ เขาเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามกลับ
“ขอบคุณแทนเด็กๆ ค่ะ แต่ว่า...” หญิงสาวเริ่มกระอึกกระอัก ดวงตาของเขาทรงพลังเสียจนเธอประหม่า
มันเป็นความคิดของเธอ แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะเห็นด้วยหรือไม่ เขามีกำลังทรัพย์มากพอที่จะปันส่วนให้เด็กๆ เหล่านั้น อาจจะช่วยได้ทั้งกลุ่มเลยก็ได้ หากเขาคิดจะทำ
“เอ่อ...คือมีมูลนิธิอยู่ตรงหัวมุมถนนนะคะ เขามีหน้าที่รับผิดชอบเด็กจรจัดพวกนี้ มันจะดีกว่านี้หากที่นั่นมีกำลังเงินมากพอ แต่ว่า...อย่างที่รู้ค่ะ ทุกคนมีภาระ เพราะฉะนั้นการปันส่วนให้พวกเขาเลยได้แค่หยิบมือเดียว ในขณะที่เด็กๆ พวกนั้นมีเพิ่มขึ้นทุกปี
