“พวกแขกกระเป๋าหนักไม่ชอบสังสรรค์ดึกดื่น ไม่ชอบปาร์ตี้เสียงดัง”
โมโรนีกล่าวยิ้ม ๆ ลีลาวดีแค่นยิ้มรับ เธอพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุดเพื่อไม่เพื่อนร่วมงานจับสังเกตได้ว่ามีสิ่งผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ แต่ดูเหมือนว่าโมโรนีจะเห็นสิ่งไม่ปกติบนตัวของลีลาวดีเข้าแล้วอย่างหนึ่ง
“เฮ้! ลี...นี่คุณไปย้อมสีผมกลับเป็นสีดำตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะ”
พอถูกทักแบบนั้นหญิงสาวก็ก้มลงมองปลายผมของตัวเอง ใช่...เธอเพิ่งไปย้อมสีผมจากสีบลอนด์กลับเป็นสีดำซึ่งเป็นสีผมตามธรรมชาติของเธอแท้ ๆ เมื่อวานนี้...หลังจากที่ได้พบกับอีธาน
หญิงสาวยักไหล่ “ก็ไม่มีอะไรหรอก...ฉันหน้าตาเป็นคนไทย ทำสีผมแบบฝรั่งแล้วมันรู้สึกดูเฟคยังไงก็ไม่รู้”
โมโรนีดูเรือนผมดำยาวของสาวไทยอย่างพิจารณาก่อนเลิกคิ้วเป็นเชิงว่ามันอาจไม่ใช่เรื่องน่าใส่ใจ
“แล้วนี่คุณยังไม่กลับหรือคะโมโร ลีรู้นะว่าพรุ่งนี้เช้าคุณต้องรีบไปโต้คลื่นที่หาดมาคาฮา”
ลีล
