บทที่ 6 วันอำลา
เช้าวันพฤหัสบดีที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565
หลังจากล้างหน้า หวีผม เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำของศาลาวัดแล้ว มาลินีเข้าไปยืนข้างโลงศพลูกชายและพูดกับเขา
“ตะวันครับ เดี๋ยวแม่กับพ่อจะไปหย่ากัน ตะวันอย่าร้องไห้นะลูก แม่รู้ว่าตะวันรักเราสองคน แม่เองก็รักตะวันสุดหัวใจ ถ้าเป็นไปได้แม่จะแลกชีวิตของแม่กับตะวัน แม่จะให้พญายมเอาชีวิตแม่ไปและให้ตะวันกลับไปเป็นเพื่อนคุณพ่อและคุณปู่คุณย่า…ตะวันอยู่บนสวรรค์แล้วอย่าซนมากนะครับ แม่รักและเป็นห่วงตะวันเสมอ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะมาเผาศพตะวัน แม่คงไม่ได้กลับมาเก็บเถ้ากระดูกของลูก แต่ไม่ว่าอย่างไรแม่มีตะวันในหัวใจที่ส่งเลือดไปเลี้ยงร่างกายทุกหยด ตราบใดที่แม่มีชีวิตอยู่ ตราบนั้นตะวันก็ยังอยู่ในหัวใจแม่ ไปละนะครับคนดี…”
นางสมัยกับนายเชื้อมองมาลินีอยู่ห่างๆ ทั้งสองเพิ่งรู้จากชัยภัทรว่าต้องติดรถเขาไปยังสำนักงานเขตบางซื่อเพื่อเป็นพยานในการจดทะเบียนหย่า คร
