ทรายทองรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเกือบสิบเอ็ดโมง หล่อนรู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว คล้ายกำลังจะจับไข้ หญิงสาวกัดฟันลุกขึ้นนั่ง และมองไปที่ประตูห้อง
ป่านนี้เมธวัฒน์คงไปทำงานแล้ว...
เหตุการณ์วาบหวามเมื่อคืนยังคงโจมตีหล่อนไม่หยุด และมันก็ทำให้หล่อนแสนจะอดสู
สองเท้าก้าวลงจากเตียง และกัดฟันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาเกือบยี่สิบนาทีในนั้น ก่อนจะกลับออกมาด้วยสภาพที่ยังไม่ดีขึ้นเลย
ชุดอยู่บ้านที่เป็นกระโปรงติดกับเสื้อยืดถูกใส่ลงบนเนื้อตัวบอบช้ำ และหล่อนก็ก้าวออกไปจากห้องนอน เพื่อที่จะลงไปหาคุณหญิงเมธาวี
“หนูทราย...”
คุณหญิงเมธาวีอุทานแผ่วเบา เมื่อเห็นทรายทองเดินลงมาหา ใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวทำให้หล่อนอดเวทนาไม่ได้
“ฉัน... ฉันขอโทษแทนตาเมธด้วยนะ”
“ไม่... ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...”
หล่อนพยายามซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้สุดกำลัง
“โธ่ ไม่ไหวก็ไม่น่าลงมานะหนูทราย น่าจะพักผ่อนต่อไปก่อน ฉันมีแม่นิดคอยดูแลอยู่ท
