เมธวัฒน์ยิ้มน้อยๆ ไหวไหลทรงพลังและพูดขึ้น “ผมก็ปากดีแบบนี้เสมอนั่นแหละครับ และก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป ขอตัวนะครับคุณแม่”
“ไปเลย ฟังแกพูดแล้วแม่ลมจะขึ้น”
ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ให้มารดา กำลังจะเดินจากไป ก็อดที่จะปรายตามองคนตัวเล็กไม่ได้ เขาเห็นหล่อนนั่งก้มหน้านิ่ง เนื้อตัวเล็กๆ นั้นสั่นเทาราวกับลูกนก ฉับพลันรอยยิ้มไม่ได้ตั้งใจก็บังเกิดขึ้นบนใบหน้า แต่พอได้สติก็รีบซ่อนมันเอาไว้ทันที
“ราตรีสวัสดิ์ครับคุณแม่”
ลูกชายเดินหนีขึ้นชั้นบนไปแล้ว คุณหญิงเมธาวีจึงหันไปขยิบตาส่งสัญญาณให้กับป้านิดที่นั่งรอรับคำสั่งอยู่ ป้านิดรีบออกไปจากห้องรับแขกเพื่อทำตามแผนทันที
“หนูทรายง่วงนอนหรือยังล่ะ”
“เอ่อ ทรายยังไม่ง่วงหรอกค่ะ คุณหญิงล่ะคะ ง่วงนอนหรือยังคะ”
หญิงสูงวัยส่ายหน้าน้อยๆ “ฉันยังไม่ง่วงหรอก ว่าจะดูละครเรื่องนี้ให้จบก่อน กำลังสนุกเลย พระเอกกับนางเอกกำลังจะได้กันแล้ว”
พวงแก้มของทรายทองเป็นสีระเรื่อขึ้น
“ห
