BAD RELATIONSHIP พิษรักความสัมพันธ์ร้าย

BAD RELATIONSHIP 3 เดิมพัน

หนึ่งเดือนผ่านไป...

'ถึงแล้ว อยู่กับมิวสิคเนี่ย'

'ไม่ได้ใส่ตัวนั้นมา'

'ไม่เชื่อก็มาดูเลย'

'โอเค รอที่เดิมนะ' แล้วนิ้วเรียวก็กดตัดสายปลายสายไปด้วยท่าทีอารมณ์ดีโดยมีสายตาของมิวสิคที่ลอบมองเพื่อนตัวเองอยู่นิ่งจนหญิงสาวเริ่มรู้ตัว

'มีอะไรรึเปล่า'

'เปล่า แค่คิดว่าแกดูมีความสุข...'

'...' วาเลนก็นิ่งไปทันทีกับคำพูดของคนตรงหน้า มิวสิคเองก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะเอ่ยเรียกคนเป็นเพื่อน

'วา'

'อืม' ปากเล็กขานตอบพร้อมกับมองหน้ามิวสิคที่เหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเธอ

'แกรู้เรื่องเตวินทร์รึยัง'

'เรื่องอะไร'

'เตวินทร์จะกลับกรุงเทพ...พรุ่งนี้แล้วนะ' ทันทีที่คนตรงหน้าพูดจบ เจ้าของใบหน้าเล็กก็ยืนนิ่งไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง

'พะ...พรุ่งนี้เหรอ' เขาไม่ได้บอกเธอ เขาไม่ได้บอกอะไรเธอสักอย่าง เธอรู้แค่ว่าเตวินทร์เป็นเด็กกรุงเทพที่อยู่ไกลจากเธอมาก แต่ที่เขาต้องขึ้นมาที่เชียงใหม่ก็เพราะมันเป็นช่วงปิดเทอม เขาเลยต้องขึ้นมาหายายของเขา ซึ่งไม่รู้เพราะเตวินทร์ทำผิดหรืออะไร พ่อแม่เขาก็เลยบังคับให้เขามาลงเรียนติวเตอร์ที่เดียวกับเธอในช่วงเวลาปิดเทอมนี้เพื่อเตรียมตัวเข้ามหาลัย

'เขายังไม่ได้บอกแกใช่ไหม'

'...' วาเลนก็นิ่งยืนกำมือแน่นด้วยความรู้สึกโกรธ เธอโกรธที่เขาไม่คิดจะบอกอะไรเธอเลย เธอโกรธ...

'วา' เสียงมิวสิคเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้ร่างบางได้สติ

'อืม ยังไม่ได้บอก' ปากเล็กตอบเพื่อนตัวเองกลับด้วยท่าทีพยายามเป็นปกติราวกับไม่ได้รู้สึกอะไร

'โห่ แอบใจร้ายนะเนี่ย ไม่บอกอะไรเลย ทั้งที่จะไปอยู่แล้ว' ยิ่งฟังคำพูดจากคนเป็นเพื่อน วาเลนก็ยิ่งรู้สึกอัดแน่นเข้ามาในใจ นั่นสิ...ไม่คิดจะบอกอะไรกันบ้างเหรอ

'แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงแกก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วนี่เนอะ...ก็ทุกอย่างมันเป็นแค่การเดิมพัน' เจ้าของใบหน้าสวยก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่ตอบ

'ให้ฉันโอนเงินเข้าบัญชีแกเลยไหม'

'เงินอะไร'

'ก็เงินเดิมพันวันนั้นไง ที่ฉันให้แกไปจีบเตวินทร์แก้เบื่อ ตอนนี้ได้ผลแล้วแหละ ท่าทีเตวินทร์ชอบแกชัดเจนขนาดนั้น'

'...' หญิงสาวก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูด

'เอาจริงตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนั้นนะ เตวินทร์ก็คือติดกับง่ายชะมัด...' ขณะที่มิวสิคกำลังหัวเราะพูดคุยออกมาด้วยความสนุกปากอยู่นั้น ก็มีเสียงเหมือนใครบางคนเผลอเหยียบอะไรบางอย่างดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ทั้งสองต่างหันไปมองตามเสียงทันที แล้วดวงตากลมของวาเลนก็ต้องชะงักเบิกกว้างออกมา

'ตะ...เตวินทร์...'

'หมายความว่ายังไง' เจ้าของใบหน้าเล็กก็เงียบไม่ตอบพลางกลืนน้ำลายลงคอมองหน้าคนตัวสูง

'ที่พูดกันเมื่อกี้...มันหมายความว่ายังไง วาเลน' ริมฝีปากหนายังคงถามพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวตรงหน้านิ่งต้องการคำตอบ คนตัวเล็กเองที่เห็นแบบนั้นก็พยายามนิ่งเงยหน้ามองหน้าอีกคนตอบ

'ก็หมายความว่าอย่างที่พูดนั่นแหละ'

'เธอ...'

'เฮ้อ โดนจับง่ายชะมัด แต่ก็นะ...ฉันได้เงินแล้วนี่' ดวงตาคมของร่างสูงก็มองหน้าเจ้าของใบหน้าเล็กด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ด้านในของเขามันรู้สึกชาไปหมด

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันคือความหลอกลวงงั้นเหรอ...

'มันไม่มีความจริงอยู่เลยเหรอ ความรู้สึกของเธอ...ไม่มีฉันอยู่เลยงั้นเหรอ' ริมฝีปากหนาขยับถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้นน้ำเสียงสั่นด้วยความรู้สึกโกรธปนเจ็บในใจ

'ไม่มี' ร่างบางก็ตอบกลับเสียงนิ่งก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทางด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายราวกับไม่อยากจะคุยกับอีกคน เตวินทร์เองที่เห็นท่าทีของคนตรงหน้าก็ได้แต่ยืนมองใบหน้าเล็กด้วยความรู้สึกที่มันไม่สามารถที่จะอธิบายออกมาได้จริง ๆ ความรู้สึกของเขาในตอนนี้มันชาไปหมดทั้งหน้าและหัวใจ แต่แล้วอยู่ ๆ คนตัวสูงก็เอ่ยออกมาเสียงเรียบ

'ฉันกลายเป็นเหยื่อโง่ ๆ ของเธอสินะ'

'...' วาเลนก็เงียบไม่ตอบอะไรกลับ

'อย่าให้ฉันเจอเธออีกก็แล้วกัน' พูดจบ สองเท้าหนาก็เดินออกไปทันที โดยที่ดวงตากลมที่เอาแต่มองไปอีกทางนั้นค่อย ๆ เลื่อนสายตากลับไปมองยังแผ่นหลังกว้างของร่างสูงที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง แววตาวูบสั่นไหว

'อย่าเจอกันอีกเลย เตวินทร์'