The Billionaire's Wrath

Two

Chapter Two

VIOLETTA’S POV

“SOMEONE is looking at you,” Diane said.

Diane is my college buddy, and my childhood friend. We grow up together, as our house is just a few meters away from each other. Though you still need a car to reach each houses, still we consider each other as neighbors.

“Everyone is looking at US, not only me.” I said with a laughing tone.

“Nope, my eyes are perfectly clear and I have a 20-20 vision. Alam ko na sa ‘yo siya nakatingin, hindi sa ATIN,” ganting bulong naman sa ‘kin ni Diane.

Diane is like me, half Italian half Filipino, kaya madali kaming naging close. And besides our mothers are also friends, kaya walang duda na magkakalapit kaming dalawa. Aside from the thought that again I said we’re neighbors.

Napailing na lang ako at nag-focus sa libro na binabasa ko. I want to be a doctor, and that will be my profession once I graduated in college. Kapag nakatapos naman ako I will fly back to the Philippines where my mother grow up. Doon ko balak na magsanay bilang doctor, I want to help the poor family in the Philippines where they can’t afford to consult a doctor.

“Know what, I feel like I’m ugly. Ikaw na lang nang ikaw ang nakikita nila dito, but at the same time I’m glad that you were my best friend.” Ani Diane na ikinangiti ko na lang.

Natigil lang kami sa pag-uusap ni Diane nang may mga college girls sa likod namin ang bigla na lang tumili.

“Mi piacciono molto i suoi occhi. È come se fossi spogliato quando ti guarda. Era anche così bello.” Kinikilig na sabi ng babae sa likod ko. ‘Gusto ko talaga 'yong mga mata niya. Para kang hinubaran kapag tinititigan ka niya. Napakagwapo niya sobra.’

Out of curiosity, nilingon ko ang mga babae sa likod namin. I saw them reading a certain magazine, a business magazine to be precise. Alam ko ang magazine na hawak nila, because one time my father was also feature in that magazine.

“Alexander Moretti, the young billionaire, vintner. Tsk, ang daming naloloka sa kanya, ang sama-sama naman ng ugali niya.” Ani Diane sa tabi ko.

Just by hearing his name made my heart palpitate hard and faster. Parang gusto ko tuloy tumayo at makibasa na rin sa magazine na binabasa ng mga babae sa likuran namin.

Tinalasan ko na lang ang mga mata ko para makita kung anong edition ng magazine ang hawak ng mga ito

“Naku, may isa nga palang naloloka na rin dito sa tabi ko. Marinig lang ang pangalan na Alexander Moretti,” bulong na naman ni Diane na ikinalingon ko sa kanya.

I know I was blushing, alam kong ako ang tinutukoy ni Diane na isa sa mga naloloka kay Alexander Moretti. I bit my lower lips to surpress the smile I was hiding. Kinikilig ako, just the thought of that man.

Bakit ba naman kasi ang gwapo ng lalaking iyon. Para itong greek god na bumaba mula sa mount Olympus at nakisalamuha sa mga tao while his still in his godly form. Sobrang gwapo na, mayaman na macho pa, lahat na nasa lalaking iyon. At dahil sa gwapo nga ang Alexander Moretti na iyon, maraming mga kababaihan ang patay na patay sa lalaking iyon. At isa na ako sa mga babaeng tinutukoy ko.

Alexander Moretti is my long time super long time crush. Nagsimula ang paghanga ko sa kanya noong nasa junior years pa lang ako. Almost ten year to be exact, I was fifteen that time when I first saw him. Shock na shock ako noon while looking at him, his not that rich that time. Nagsisimula pa lang siya noon sa pagiging business man, hindi pa nga nagagawa noon ni Alexander ang wine na nagbigay dito ng pangalan at limpak-limpak na salapi. Ang Vendetta Amore. Weird ang pangalan pero ang lasa ng wine na iyon ay sobrang sarap, na mapapa-ungol ka sa sobrang sarap habang iniinom mo−

“Pupusta ako, si Alexander na naman nasa utak mo. Please lang sana hindi mo pa hinuhubaran ang lalaking iyon sa utak mo,” bulong ni Diane na nagpabalik sa ulirat ko.

Lumulutang na para ang utak ko hindi ko na namalayan. “Nope, iyong Vendetta Amore ang iniisip ko hindi ang lalaking iyon,” sagot ko na alam ko rin na hindi paniniwalaan ni Diane.

“Tse! ‘kala mo naman maniniwala ako.” Anito na ikinatawa ko.

Hanggang sa pumasok na kami sa klase namin panay pa rin ang pang-iinis sa akin ni Diane. Ako naman panay lang deny ko sa lahat ng paratang niya. Hindi ako magpapahuli ng buhay sa babaeng ito kahit pa alam ko naman kung ano ang tumatakbo sa utak nito. Na huling-huli naman niya ako talaga.

But seriously speaking, nakilala ko si Alexander when he came to our house. Hindi ko alam bakit siya nakikipag-usap sa Mama ko noon pero wala akong pakialam doon. All my attention was with him, all eyes ako sa kanya ng mga oras na iyon. Dala nang bata pa ako noon hindi ko nagawang magpakita sa kanya. I hide somewhere inside the our house, para hindi niya ako makita.

“Maiba ako, anong ganap sa birthday mo?” tanong ni Diane ng nasa cafeteria na naman kami dahil sa mahaba ang vacant namin. “Anong balak nila Tito Anton? May party ba? Sabihin mong oo, please party-ng-party na ako.”

Natawa naman ako sa kanya, she’s refering to my twenty fifth birthday next month. Every year naman may party na nagaganap sa birthday ko. Palagi nga lang simple birthday party na mga malalapit na kaibigan at kaanak ang invited.

But my parents are rooting for a something grand for my birthday this year. And I had no idea how grand it is, si Mama ang punong abala para sa party.

“Yes I have a party, as usual.” Sabi ko na lang kaya Diane.

And Diane, just like me na mababaw ang kaligayahan, is now yelping with happiness just hearing the party word. Like it is her first time hearing that word from her.

……………….

“A ball? Are you serious Mama?” Gulat na gulat ako sa sinabi ng Mama ko.

“Yes, that’s what your father wants for your birthday this year.” Sagot ni mama na para bang it’s a natural to say it.

My mother is talking about my twenty fifth birthday this coming month, I know they’re preparing somethiing grand. Pero hindi ko alam na party ball ang gustong mangyari ng mga magulang ko. Like gowns, tuxedo, formal dancing, and the likes that is really something grand.

Ngayon nga nasa isang boutique kami para magpagawa ng gown namin para sa party next month. Kaya nalaman ko na grand ball ang mangyayaring party sa birthday.

“Mama, baka bigla niyong sabihin na masquerade ball ang mangyayari. Dai! Mama,” exaggerated na kung exaggerated but that’s really my reation ‘Come on!’

Tumawa lang ang Mama ko sabay tapik sa pisnge ko. I don’t like the party they’re preparing for me. Hindi naman ako mahilig sa mga party, a simple celebration is fine with me.

“At least you’ll enjoy this party of your’s,” ani Mama na pa-mysterious pa talaga.

Ano naman ang sinasabi ng Mama ko na mag-e-enjoy ako sa party ko. Kung ano man iyon, I need to endure one whole night. The night of my birthday, sana nga mag-enjoy ako but I really doubt in that area.