กลิ่นหอมของอาหารที่ลอยโชยมาแตะจมูกปลุกให้หญิงสาวตื่นนอน ร่างบางพลิกตัวขึ้นมานอนหงายพลางกะพริบตาไล่อากาศง่วงเหงาหาวนอน สายตามองไปที่นอนว่างเปล่าข้างๆ รู้สึกผิดหวังเล็กๆ ที่ไม่เห็นเตชินทร์นอนอยู่ข้างๆ พอหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะก็เห็นเป็นเวลาสายมากแล้ว เธอนอนนิ่งคิดทบทวนเรื่องเมื่อคืนอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะก้มลงมองเสื้อยืดสีดำตัวโคร่งที่สวมใส่อยู่ กวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องที่ว่างเปล่า พอเห็นว่าเป็นห้องนอนของเตชินทร์เธอก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
พอรู้ว่าเมื่อคืนตัวเองพูดอะไรออกมาบ้างก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา หมดกัน.. ไม่คิดว่าตัวเองจะลงเอยกับเตชินทร์ง่ายๆ แบบนี้
ถึงจะรู้สึกเกลียดแต่ก็รู้สึกรักมากกว่า..เป็นความรู้สึกที่ย้อนแยงสวนทางกันจริงๆ
ยังไม่ทันจะลุกเข้าออกจากเตียงนอนร่างสูงโปร่งก็เดินเข้ามาในห้อง เตชินทร์ไม่สวมเสื้อปล่อยท่อนบนเปลือยเปล่าส่วนท่อนล่างสวมกางเกงวอร์มสีเทาอ่อน ดวงตาคมเข้มมองมือเล็กที่
