มหาวิทยาลัย
หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอพี่เตชินทร์อีก เขาไม่ได้โทรมาหาฉันอีกเลย เราทั้งคู่ได้แต่เดินสวนกันตามตึกอาคารเรียนและที่คณะบ้าง พี่เตชินทร์ไม่แม้แต่จะมองหน้าแถมไม่เข้ามาป้วนเปี้ยนรอบตัวฉันเหมือนทุกๆ ครั้ง อาจจะเป็นเพราะเรื่องที่ฉันขอไว้ก็ได้ ถ้าอยู่ในมหาลัยฉันอยากให้เขาทำตัวเฉยๆ ไม่ต้องเข้ามาพูดคุยเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจ พี่เตชินทร์ยังควงผู้หญิงแทบไม่ซ้ำหน้าและหนึ่งในนั้นก็มีพี่มิล่าเหมือนเดิม หลายครั้งที่เธอส่งสายตาแปลกๆ มามอง ฉันก็พยายามทำตัวปกติ นอกจากท่าทางของพี่มิล่าที่แปลกไปก็คงเป็นพี่เตชินทร์ด้วย มันก็อดรู้สึกใจหายไม่ได้เพราะแม้แต่หน้าของฉันเขาก็ยังไม่แลตามองเลย
ทั้งๆ ที่ควรจะดีใจด้วยซ้ำถ้าเขาเกิดเบื่อฉันขึ้นมาจริงๆ เขาก็จะได้ไม่มายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก..
ฉันไม่รู้ว่าต้องนอนกับพี่เตชินทร์ไปจนถึงเมื่อไหร่.. รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงอย่างว่าที่ต้องแล่นไปสนองความใคร่เฉ
