ตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้วที่เตชินทร์ไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก เพราะเรียนคณะเดียวกันมันเลยเลี่ยงที่จะไม่เจอกันได้ยาก ส่วนมากฉันก็เจอเขาตามอาคารเรียนที่คณะ โรงอาหาร บางทีก็เดินสวนทางกันระหว่างเปลี่ยนห้องเรียนบ้าง ถึงจะเจอกันจังๆ หลายครั้งเตชินทร์ก็ไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน บางครั้งฉันจะรู้สึกเจ็บจี๊ดในอกเมื่อเห็นท่าทางเย็นชาเฉยเมยของเขา
ยิ่งพยายามบังคับตัวเองไม่ให้รู้สึกก็ยิ่งรู้สึก พยายามไม่สนใจแต่บางครั้งสายตาก็มองหาผู้ชายคนนั้นโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนและเป็นภาพที่คุ้นชินสายตา..เตชินทร์ยังควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเหมือนเดิม แต่ที่น่าแปลกใจตรงที่ไม่เห็นพี่มิล่ามาป้วนเปี้ยนอย่างกับเงาตามตัวเหมือนแต่ก่อน ถึงจะอยากรู้และสงสัยแค่ไหนก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาทั้งคู่อีก
อย่างวันนี้ก็เช่นกัน.. ฉันเจอเตชินทร์ไม่ต่ำกว่าห้าครั้งได้และเวลานี้ผู้ชายคนนั้นก็กำลังยืนหัน
