HINDI ko maintindihan ang sarili ko, kahit kasi masama ang pakiramdam ko dahil sa lagnat ay hindi ko pa din maiwasan ang pagsilay ng ngiti sa labi ko pagkatapos kung makausap si King Ezekiel sa cellphone nang tumawag siya sa akin.
Kinuha ko naman ang isang unan at niyakap ko iyon. Ewan, pero nakakaramdam ng saya ang puso ko habang inaalala ko ang naging pag-uusap naming dalawa kanila lang. Habang kausap ko si King Ezekiel ay ramdam ko ang pag-alala sa boses niya habang tinatanong niya kung okay lang ako.
At kahit na wala ako sa harap niya ay alam kung hindi lang sa boses mababakasan ng pag-alala, alam kung pati sa mukha niya ay mababakas ang pag-alala do'n.
Hindi naman malinaw sa akin kung bakit siya ganoon. Kung bakit siya nag-aalala, eh, kakakilala lang namin na dalawa. Kung tutuusin
