บทที่ 11

1304 Words

นๅคนๅคๅ ๑๑ "นาคา.. นาคา..." เสียงใครบางคนดังขึ้น เปลือกตาของชายหนุ่มที่ตกอยู่ในภวังค์ก็ค่อยๆขยับทีละนิดแบบช้าๆ ใช้เวลาไม่นานเขาก็ได้ลืมตาขึ้นมา "นาคา นายเป็นอะไร" หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำตาเล็ดออกมาจากมุมตาของเธอทั้งสองข้างเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ "นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม" ผู้หญิงคนนี้คือน้ำฝนที่สามารถปลุกเขาจากภวังค์ที่เขากำลังสร้างมันขึ้น "น้ำฝน?" ชายหนุ่มเรียกชื่อหญิงสาวที่สามารถปลุกเขาได้ เพราะขนาดเขาเองยังไม่สามารถหยุดตัวเองได้เลย แต่ทำไมเธอถึงเรียกเขาออกมาจากภวังค์ได้ "ขอโทษนะคะหลวงพ่อ ฝนตกใจก็เลยเผลอไปแตะตัวของพราหมณ์เข้า" หญิงสาวนั่งลงพนมมือขอขมากับพระสงฆ์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก "มันคือเรื่องสุดวิสัยโยมไม่ผิดหรอก" "นาคาเป็นอะไร ลูกรู้ไหมว่าหัวใจแม่เกือบหยุดเต้น" น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลรินลงมาจนเกือบจะแห้งเพราะนางยืนร้องไห้อยู่แบบนั้นนานแล้ว เรื่องแตะเนื้อต้องตัวลูกชาย นางเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD