1
1509 Words
ณ บ้านตันติยานนท์ กรุงเทพมหานคร
หลังจากเสร็จสิ้นการทานอาหารเย็น วชิราภรณ์จะขึ้นมาดูแลลูกสาวที่ยังหลงอยู่ในอีกโลกหนึ่ง โลกที่ไม่มีใครรบกวนพรรณพฤกษาได้ เธอไม่มีความเจ็บปวด เสียใจ ทุกอย่างในสมองว่างเปล่า จะมีเพียงเรื่องเลวร้ายที่ฝังลึกในจิตใต้สำนึก ที่มักจะกระตุ้นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ นางกับสามีจึงจ้างพยาบาทพิเศษมาดูแลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ทว่าช่วงสามวันที่ผ่านมา ยุพดีพยาบาทพิเศษลากิจ ไปดูแลบิดาที่ป่วยอยู่จังหวัดลำปาง วชิราภรณ์จึงต้องรับหน้าที่นั้นเอง ยังดีว่า วิรงรองคนรักของบุตรชายขันอาสามาช่วยดูแลอีกแรงหนึ่ง
“คุณแม่คะ นมของกล้วยไม้ค่ะ” วิรงรองวางแก้วนมลงบนโต๊ะหัวเตียง ก่อนจะเดินไปนั่งข้างว่าที่แม่สามี “หน้าคุณแม่ดูโรยๆ วิว่า คุณแม่ไปพักเถอะคะ วิจะดูแลกล้วยไม้เองค่ะ”
“ไม่เป็นไรลูก นี่เพิ่งทุ่มกว่าเอง แม่อยู่กับกล้วยไม้อีกหน่อยก็ได้จ้ะ วิจะได้พักบ้าง เหนื่อยกับกล้วยไม้มาทั้งวันแล้ว”
วชิราภรณ์กล่าวอย่างเกรงใจ นับตั้งแต่ยุพดีลางาน วิรงรองแทบจะไม่ห่างพรรณพฤกษาเลย เธอจะดูแลพรรณพฤกษาราวกับเป็นน้องสาวของตนเอง ทำให้นางกับทุกคนในบ้านพากันเกรงใจ และรักเธอมากยิ่งขึ้น
“ไม่เหนื่อยหรอกค่ะคุณแม่ แรกๆ ที่กล้วยไม้กลับมาบ้าน อาการน้องหนักกว่านี้อีกค่ะ เรายังผ่านกันมาได้เลย ตอนนี้กล้วยไม้ดีขึ้นเยอะ ไม่อาระวาดหนักเหมือนก่อน อาการหวาดกลัวก็น้อยลง วิไหวค่ะคุณแม่”
อาการพรรณพฤกษาดีขึ้นกว่าเมื่อหกเดือนก่อน แต่ไม่ใช่ว่าจะดีขึ้นมากมายถึงขั้นจำญาติมิตรสหายได้ ดีในที่นี้คือ ไม่อาระวาด ไม่มีทีท่าหวาดกลัวและตื่นตระหนกเหมือนก่อน เธอวางใจคนรอบข้างที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนมากขึ้น แต่มีเรื่องหนึ่งที่ยังคงเป็นปัญหาคือ ไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอได้ แม้แต่บิดาและพี่ชาย เพราะพรรณพฤกษาจะแสดงอาการหวาดกลัวขึ้นมาทันที
วิรงรองพูดจากใจ เธอไม่รู้สึกว่าการดูแลพรรณพฤกษาเป็นเรื่องใหญ่หรือเป็นเรื่องที่ทำให้ตนเองต้องลำบาก ตรงกันข้ามเธอยินดีและเต็มใจดูแลน้องสาวคนนี้ เพราะพรรณพฤกษาคือน้องสาวของกัลป์ ชายหนุ่มที่ตนรัก ประกอบกับความสงสารในชะตากรรมของอีกฝ่ายด้วย
“แม่ขอบใจวิมากนะลูก ขอบใจจริงๆ”
วชิราภรณ์ไม่มีคำใดจะเอ่ย นางยิ้มทั้งน้ำตา ปลาบปลื้มใจที่บุตรชายสายตาแหลมคม หาลูกสะใภ้ที่มีจิตใจงดงามราวกับนางฟ้า นางไม่แปลกใจเลยที่กัลป์รักและปลงใจแต่งงานกับวิรงรอง ทั้งที่มีตัวเลือกนับร้อยให้เลือก
“วิเต็มใจคะคุณแม่ คุณแม่ไปพักนะคะ ทางนี้ปล่อยเป็นหน้าที่วิเองค่ะ”
เธอบอกว่าที่แม่สามีอีกครั้ง วชิราภรณ์ยิ้มบาง หันไปหอมแก้มบุตรสาวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องอย่างวางใจ
“กล้วยไม้จ้ะ พี่ว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ อาบน้ำเสร็จพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง วันนี้พี่ให้อ้อยไปซื้อหนังสือเล่มใหม่มาให้ พี่คิดว่ากล้วยไม้ต้องชอบแน่ๆ เลย ไปนะคะ ไปอาบน้ำกัน” วิรงรองบอกอีกฝ่ายเสียงนุ่ม ใบหน้าอ่อนโยน
“อาบน้ำ อ่านหนังสือ” พรรณพฤกษาทวนคำพูดราวกับคนละเมอ
“ใช้จ้ะ ไปอาบน้ำกันนะคะ แล้วพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง”
วิรงรองประคองร่างพรรณพฤกษาไปยังห้องน้ำ เธอจัดการถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำให้ว่าที่น้องสะใภ้ เมื่อทำกิจธุระเสร็จเรียบร้อย เธอจึงพาพรรณพฤกษาเดินกลับมาที่เตียง
“ดื่มนมก่อนนะกล้วยไม้ ดื่มเสร็จพี่อ่านหนังสือให้ฟังนะคะ” วิรงรองยื่นแก้วนมส่งให้พรรณพฤกษา ที่รับนมแก้วนั้นมาดื่มไปเกือบหมดแล้ว “เก่งมาจ้ะ คราวนี้เรามาอ่านหนังสือด้วยกันนะ”
ว่าที่พี่สะใภ้อ่านหนังสือให้พรรณพฤกษาฟังตามคำสัญญา เธออ่านไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย หรือรำคาญที่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอ่านหนังสือให้คนที่ไม่รู้ว่า จะฟังรู้เรื่องหรือไม่ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง คนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ผล่อยหลับไป เธอจึงยุติการอ่านหนังสือ ขยับตัวเลื่อนผ้าห่มมาคลุมกายพรรณพฤกษา เสียงเคาะประตูห้อง ทำให้เธอละสายตาจากคนที่เพิ่งนอนหลับ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปยังประตูห้อง
“กัลป์” วิรงรองเรียกชื่อเจ้าของมือที่เคาะประตู
“กล้วยไม้หลับหรือยัง” เขาถาม ชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง
“หลับแล้ว แต่เพิ่งหลับน่ะ วิว่า เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะ คุยกันในห้องเผื่อกล้วยไม้ตื่นมาเห็นกัลป์จะกรีดลั่นบ้านเอาได้” เธอบอกเขาด้วยความหวังดี ซึ่งกัลป์ก็เห็นด้วย สองหนุ่มสาวจึงพากันเดินไปนั่งคุยกันตรงโซฟานั่งเล่นบนชั้นสอง
“วิเหนื่อยไหมที่ต้องดูแลกล้วยไม้” เขาถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เหนื่อยหรอก เมื่อก่อนเหนื่อยกว่านี้อีก กัลป์ไม่ต้องห่วงนะ วิไหวค่ะ” กัลป์ยิ้ม เอื้อมมือมากุมมือนุ่มของคนรัก แล้วยกขึ้นจูบกลางมือ
“ผมขอบใจวิมากนะที่ดูแลกล้วยไม้เป็นอย่างดี ผมโชคดีเหลือเกินที่ได้วิเป็นคนรัก และเป็นแม่ของลูกในอนาคต ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
กัลป์รู้จักวิรงรองในงานเลี้ยงเปิดตัวผลิตภัณฑ์ชนิดหนึ่งเมื่อสามปีก่อน ค่ำคืนนั้นเธอสวยโดดเด่นกว่าใครในงาน เป็นเป้าสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคน หนึ่งในนั้นคือเขา และเป็นความโชคดีที่ว่า เขาและเธอได้มีโอกาสทำงานร่วมกัน นี่เองที่ทำให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอซึ่งกันและกัน วิรงรองไม่เพียงแค่เป็นผู้หญิงสวย เธอทำงานเก่ง อัธยาศัยดี ไม่ถือตัว เป็นกันเองกับทุกคน แม้ว่าคนนั้นจะเป็นเพียงแม่บ้านในบริษัท เธอจึงเป็นที่รักของทุกคน ความสัมพันธ์ของกัลป์กับวิรงรองจึงพัฒนาขึ้นเป็นคนรักในอีกหกเดือนต่อมา
กัลป์กับวิรงรองมีโครงการแต่งงานกันเมื่อปลายปีที่แล้ว ทว่ามาเกิดเรื่องกับพรรณพฤกษาเสียก่อน ทำให้งานวิวาห์ต้องเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด แต่ถึงกระนั้นความรักของทั้งคู่ก็ยังไม่ลดเลือน กลับแน่นแฟ้นมากขึ้น
“วิก็โชคดีค่ะที่ได้รู้จักกัลป์กับทุกคนในครอบครัว เรื่องกล้วยไม้กัลป์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ วิจะดูแลเต็มที่ค่ะ กล้วยไม้ก็เหมือนน้องสาววิ วิไม่ทอดทิ้งแน่นอนค่ะ”
“วิโกรธผมเรื่องที่ผมเลื่อนการแต่งงานไม่มีกำหนดหรือเปล่าครับ”
เขาถามในเรื่องที่ตนเองเป็นกังวลมาตลอด เพราะช่วงนั้นได้พุดคุยเรื่องการแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ว่าจะเป็นการเชิญแขก ชุดแต่งงาน และแบบการ์ดแต่งงานที่ช่วยกันคิด กัลป์ห่วงความรู้สึกวิรงรองไม่น้อยที่ต้องยกเลิกกลางคัน ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ถึงเหตุผลและบอกว่า ไม่เป็นไรก็ตาม
“กัลป์พูดเรื่องนี้อีกแล้วนะคะ วิบอกกัลป์หลายครั้งแล้วว่า วิไม่โกรธหรือไม่พอใจที่เรายกเลิกการแต่งงานเลย ถ้าขืนแต่งงานสิคะ วิจะรู้สึกผิดมากกว่า อีกอบ่างวิเห็นกล้วยไม้เป็นแบบนี้ ก็ไม่มีกะจิตกะใจแต่งงานค่ะ วิรอได้ค่ะ อีกกี่ปีก็รอได้ ขอเพียงกัลป์ไม่เลิกรักวิก็พอ” วิรงรองบอกความรู้สึกจากใจ “ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะที่กัลป์จะตั้งคำถามวิเรื่องนี้ ตอนนี้เรามีเรื่องใหญ่กว่าเรื่องแต่งงานที่ต้องทำ เราต้องทำให้กล้วยไม้หายค่ะ นี่เป็นความตั้งใจของวิตอนนี้ เราจะสู้ไปด้วยกันนะคะ”
วิรงรองบีบมือหนาคล้ายกับให้กำลังใจ ยิ้มอ่อนโยนให้คนรักที่ยิ้มตอบกลับมา ประกายตาของกัลป์มองสตรีตรงหน้าบ่งบอกถึงความรู้สึกจากหัวใจ เขารักเธอ ซาบซึ้งใจในความดีของเธอ และชาตินี้คิดว่า จะรักใครไม่ได้อีกแล้ว
“ครับ เราจะสู้ไปด้วยกัน”
“วิว่า กัลป์กลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำดีกว่านะคะ เดี๋ยววิลงไปเอารังนกมาให้ดื่ม ตื่นมาจะได้สดชื่น”
“วิไม่ต้องลำบากหรอกครับ วิเหนื่อยกับกล้วยไม้มาทั้งวันแล้ว กลับไปอาบน้ำพักผ่อนดีกว่า เดี๋ยวผมลงไปหยิบดื่มเอง”
“วิไม่เหนื่อยค่ะ วิเต็มใจ” เธอยังยืนกรานความตั้งใจเดิม
“ถ้าอย่างนั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับคนสวย”
กัลป์ขยับหน้าหอมแก้มคนรัก ก่อนจะเดินไปยังห้องนอนของตน ส่วนวิรงรองลุกขึ้นอีกคน แต่ทางที่เธอไปนั้นคือห้องครัว หยิบเครื่องดื่มรังนกแล้วนำมาให้คนรักที่ห้องตามคำพูด
- Writer
