เช้าวันต่อมา
ครืด ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนหัวเตียงเรียกให้กองทัพที่พยายามลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความง่วง คว้าโทรศัพท์มากดรับสายด้วยอาการสะลึมสะลือ โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่าโทรศัพท์สีหวานเครื่องนั้นเป็นของเจ้าขา
“ฮัลโหล ครับ”
น้ำเสียงแหบห้าวกรอกลงไปในโทรศัพท์ทำเอาปลายสายถึงกับขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจ เพราะโทรศัพท์เครื่องนี้เป็นของพี่สาวต่างมารดาของเธอ แต่ทำไมคนที่รับสายกลับกลายเป็นเสียงผู้ชายไปได้นะ จอมขวัญยกยิ้มมุมปากอย่างร้าย ๆ ก่อนที่จะแกล้งกดเปิดลำโพงโทรศัพท์ เพื่อให้คนทั้งโต๊ะอาหารได้ยิน เพราะตอนนี้เป็นเธอกำลังทานมื้อเช้ากับบิดามารดาอยู่
(นี่ใช่เบอร์พี่เจ้าขาหรือเปล่าคะ)
คำถามของจอมขวัญที่ถามปลายสาย ทำเอาบิดาอย่างท่านอธิปที่กำลังทานข้าวต้มอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมองลูกสาวคนเล็ก ที่กำลังคุยสายอยู่กับลูกสาวคนโตตามคำสั่งของเขา ประมุขของบ้านขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ แต่ปลายสาย
