หลังจากที่ออกมาจากงานแล้วกองทัพก็ขับรถไปตามทางเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมายปลายทาง โดยที่บรรยากาศภายในรถไร้เสียงพูดคุยสนทนากันของคนทั้งคู่ เจ้าขานั่งกำมือแน่นจนมือของเธอนั้นชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะความประหม่าและตั้งรับไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
ส่วนกองทัพก็ตั้งใจขับรถโดยที่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา เพราะความคิดภายในใจกำลังตีกันให้วุ่นจนทำให้เขาเกิดความรู้สึกสับสนไม่น้อย จนกระทั่งกองทัพตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งเพื่อคุยกับเจ้าขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้เข้าใจกัน
“เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันค่ะเจ้าขา”
กองทัพเอ่ยบอกแม่ของลูกก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถและอ้อมมาเปิดประตูให้เจ้าขาที่เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่พยักหน้าเป็นเชิงให้เธอลงมาจากรถ ร่างเล็กในชุดราตรียาวถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วเดินลงมาจากรถ ก่อนจะเดินนำไปนั่งบนม้านั่งที่อยู่ใกล้ ๆ โดยที่มีกองทัพเด
