ชั่วโมงต่อมา_
ยามบรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงแสงสลัวจากนอกหน้าต่างเล็ดลอดเข้ามาในห้องส่วนตัวลับ ที่มีแต่ลูกน้องคนสนิทเท่านั้นที่รู้
ผู้เป็นเจ้าของห้องยังนั่งตรงส่วนท้ายของเตียง ยังใส่เพียงกางเกงแสลคดำตัวเดิมเหมือน อีกมือจับบุหรี่ยี่ห้อนอกสูบ สลับกับจับโทรศัพท์เครื่องหรูต่อสายถึงใครบางคน
~ฮัลโหลลาไค..น้องเป็นยังไงบ้างลูก~ เสียงของอีกฝั่งเล็ดลอดออกมา ทำให้หญิงสาวพึ่งตื่นนอนได้รู้ว่า ท่านคือบุพการีของเขาเอง ซึ่งเธอพยามสงบกิริยาด้วยอารมณ์ต่างๆ ในตอนอยู่สถานะจำยอม
"น้องตกใจจนนอนหลับไปแล้วครับ" น้ำเสียงเข้มเอ่ยตอบ พลางเอี้ยวตัวมองผ่านนัยน์นิ่งไปด้านหลัง ไม่ได้ตะกุกตะกักสักนิดเดียว
"......" เธอรีบแสร้งหลับตาทันที แล้วค่อยๆเปิดตากว้าง สำรวจบริเวณห้องไม่ให้อีกฝ่ายสนใจ
~งั้นให้คุณป้าเข้าไปรับน้องได้ไหมลูก หรือให้ตาพิพัฒน์เข้าไปรับดีกว่าไหม~
"ไม่ดีกว่าครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะแวะไปส่งเอง" ทุกคนในคร
