เช้าวันต่อมา_
@ บ้านลาไค
"วันนั้นก็มาที่นี่ใช่ไหมล่ะ ที่โดนเฮียไคด่าหน่ะ!" คาเรนว่าเหน็บแหนม ตอนพาพิพิมเข้ามาในบ้านพี่ชายอีกครั้ง หลังอาสารับพาเธอออกโรงพยาบาลด้วยกัน แล้วมุ่งมาหาลาไค
ทางฝั่งบุพการีเธอก็คะยั้นคะยอให้นำของฝากมาเยี่ยม พิพัฒน์ได้เอ่ยบอกไว้ ว่ารุ่นพี่หนุ่มได้รับบาดเจ็บ ควรแสดงความมีน้ำใจที่ครั้งนึงเคยช่วยเธอไว้เหมือนกัน
"จะรื้อฟื้นทำไมล่ะ ไม่ได้น่าจำซะหน่อย" น้ำเสียงหวานพูดตอบ เธอดันเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว จนน่าโมโหในบางครั้ง
"คุณคาเรนมาหาคุณไคเหรอครับ นายพึ่งกลับมาพักก่อนหน้าชั่วโมงเดียวเองนะครับ" ลูกน้องอีกคนของบ้านรีบวิ่งมารายงาน แม้แต่ไดร์ฟยังถูกสั่งให้ไปพักเลย
กว่าเจ้านายจะกลับมาถึงบ้านช่วงสาย ต้องอยู่เคลียร์กับเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ เพราะที่สนามมวยมีคนบาดเจ็บสาหัส แต่ทางฝั่งเขาไม่ได้เริ่มก่อน จึงไกล่เกลี่ยรอทำเรื่องได้
"ไม่เป็นไร ฉันอยู่รอก็ได้...ว่าแต่เธอจะกลับ
