มหาวิทยาลัย
"เลิกเรียนวันนี้ให้พ่อคลินมารับอีกนะ พิพิมจะได้ไม่โดนคุณอาดุ" นับดาวช่วยออกความเห็น ตอนช่วงเวลาพักเที่ยง เธอและพิพิมไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน เลยหาเวลาว่างมาพบหน้า เกรงว่าอีกฝ่ายจะเครียดเรื่องโดนกักบริเวณ
"แต่วันนี้พิมว่าจะให้พิพัฒน์แวะมารับ นับดาวกลับเลยไม่ต้องรอเรานะ" ร่างอรชรในชุดนักศึกษา ตามแบบฉบับความเรียบร้อยทุกประการ หยิบหนังสือมาอ่านฆ่าเวลาเล่น
เธอทำใจไว้กึ่งนึง ในเมื่อตัวเองบกพร่องเรื่องระมัดระวังในการใช้ชีวิต มันก็สมควรที่บุพการีไม่ไว้ใจอีก
"แล้วพิมจะไม่โดนดุหรอ หรืออยากไปที่ไหนให้พ่อคลินพาไปได้นะ" เธอเห็นว่าท่านก็รักหลานสาวพอๆกับลูกคนนึง แถมยังเลี้ยงดูพร้อมกันมาตั้งแต่เล็ก
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอก เซนโซ่หน่ะสิคิดตัวยาให้เราได้ จะให้เราแวะไปลองฉีดดู"
"หาหนูทดลองก็ว่ามาเถอะ"
"พูดแบบนี้ใจคอพิมไม่ดีเลยนะ" ใบหน้าคนพูดยิ้มเจื่อน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแพทย์ระดับอัจฉริยะ ใช
