องค์หญิงซิ่วอิงเองก็คล้ายจะรับรู้ได้ถึงสายตาที่จ้องมองมายังตนอย่างกับเป็นความหวังครั้งสุดท้าย นางจึงได้แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง
"ซิ่วเอ๋อร์ แม่คงต้องให้เจ้าช่วยเสียแล้ว" ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าวจ้องมองบ่อเงินบ่อทองแห่งใหม่ของตนเองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความหวัง เพียงไม่นานนางก็สามารถชักจูงให้องค์หญิงซิ่วอิ่งมอบทรัพย์สมบัติที่มีของตนเองออกมา เพื่อช่วยเหลือตะกูลจ้าวให้ผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้
แต่การแก้ปัญหาที่ปลายเหตุเช่นนี้ หาใช่การแก้ปัญหาอย่างถาวร ทรัพย์สมบัติที่นางมีต้องเสียไปแทบจะหมดตัว
"ฮูหยินหากเป็นเช่นนี้ต่อไปเกรงว่าคงจะไม่ดีแน่ สกุลจ้าวช่างเป็นตระกูลที่ดีแต่เปลือกโดยแท้ เมื่อไร้ซึ่งความช่วยเหลือของสตรีผู้นั้น ตระกูลนี้ก็แทบจะไม่มีอันใดเลย"
"ข้าไม่ได้เสียสละตนเองมาเพื่ออยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ส่งสารออกไปให้กับเสด็จพ่อ ได้รับทราบถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น ข้าจะพลิกวิกฤตินี้ให้เ
