ข้ารับใช้ในเรือนอิงฮวาของหานหลินปิงในตอนนี้ เต็มไปด้วยสีหน้าลำบากใจ เมื่อผู้เป็นนายกล่าวถามถึงความเคลื่อนไหวของผู้คนในเรือนไป๋หลาน
"เหตุใดพวกเจ้าถึงได้ทำสีหน้าเช่นนั้นเล่า" หานหลินปิงที่กำลังรับสำรับเช้าของตนเองอยู่ภายในเรือน ก็เกิดความสงสัยขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่
"คือ….คือว่า"
"กล่าวมาเถิด มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่เช่นนั้น เมื่อไหร่ข้าจะรู้เรื่องเล่า" มือบางยังคงคีบอาหารเข้าปากของตนเองอย่างอารมณ์ดี เพราะอาหารที่ถูกปรุงขึ้นในวันนี้ ช่างถูกใจนางยิ่งนัก
มู่หลันและมู่ถิงได้แต่มองหน้ากันไปมา เมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายของตนเองเร่งเร้ามาเช่นนั้น จึงได้แต่ตัดสินใจกล่าวรายงาน ถึงเรื่องราวที่ตนเองพึ่งจะสืบทราบมาด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
"นายท่านกับฮูหยินรองเข้าหอกันแล้วเมื่อคืนนี้เจ้าค่ะ"
เพียงสิ้นคำกล่าวรายงานนั้น หานหลินปิงถึงกับชะงักตะเกียบในมือ หัวใจของนางพลันรู้สึกเหมือนถูกบีบรัดคล้ายกับมีบาง
