พิศวาส 3000 ปี

ปิดเมืองข้า! ค้นหานาง!/2

แคว้นเทียนโจว

เมืองเทียนจิ้น (เมืองหลวงตะวันตก)

บริเวณนอกเมืองหลวง

แคว้นเทียนโจว มีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล และเป็นแคว้นเดียวที่มีเมืองหลวงด้วยกันถึงสองเมือง มีเมืองหลวงตะวันออกอยู่ที่เมืองเทียนฮุยซึ่งเป็นเมืองหลวงเอกของแคว้น พระราชวังหลวงอันเป็นที่ประทับขององค์ฮ่องเต้ล้วนอยู่ที่นี่

ในขณะเดียวกันทางตะวันตกซึ่งมีทั้งสายแร่ทองคำและเหมืองหยก มีเมืองเทียนจิ้นเป็นเมืองหลวงตะวันตก ซึ่งเมืองนี้มีความเจริญทางด้านการค้าเป็นแหล่งผลิตทองคำและหยกอีกทั้งเป็นเส้นทางการขนส่งทองคำและหยกไปยังเมืองอื่นๆ และต่างแคว้น ทำให้การค้าของเมืองหลวงตะวันตกและระหว่างแคว้นเจริญรุ่งเรืองคับคั่งยิ่งนัก

เมืองหลวงตะวันตกนี้โจวเฉินกงฮ่องเต้ได้มีพระบรมราชโองการยกให้ชินอ๋องปกครองเมืองการค้าซึ่งเป็นหัวใจสำคัญหลักของแคว้นเทียนโจว ในขณะที่เมืองเทียนฮุยซึ่งเป็นเมืองหลวงเอก จะเป็นพื้นที่ราบและมีพื้นที่กว้างอุดมสมบูรณ์ด้วยพืชผลทางการเกษตรกว้างใหญ่เป็นอู่ข้าวอู้น้ำของแคว้น เป็นของโจวฟางหยางฮ่องเต้ ก่อนจะมีพระบรมราชโองการลับอีกฉบับสถาปนาชินอ๋องขึ้นปกครองแคว้นทั้งหมด ภายหลังอดีตฮ่องเต้โจวเฉินกงเสด็จสวรรคตไปแล้ว

ซึ่งเมืองเทียนจิ้นได้รับการดูแลเอาใจใส่จากจอมมารมิได้ขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด แม้ว่าจะประทับอยู่แต่เขตชายแดนก็ตาม แต่พระองค์สามารถจัดการบริหารได้เป็นอย่างดีโดยใช้ระเบียบทหารในกองทัพเข้ามาจัดการและประชาชนเมืองเทียนจิ้นพร้อมใจที่จะปฏิบัติตามพระบัญชาของชินอ๋อง ซึ่งมีอำนาจปกครองเมืองหลวงตะวันตกแห่งนี้ จนทำให้ประชาชนตลอดจนถึงแคว้นเพื่อนบ้านมีความรู้สึกว่าแคว้นเทียนโจวมีฮ่องเต้ปกครองสองพระองค์

ขบวนเสด็จเจ้าสาวจากแคว้นฉู่ ตั้งค่ายประทับอยู่นอกชานเมืองเทียนจิ้นในเวลานี้ เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่เฉินวาวาดำรงชีวิตอยู่ในยุคโบราณ ตลอดระยะเวลาการเดินทางที่ผ่านมาและการบอกเล่าของนางกำนัลมู่อิง ทำให้หญิงสาวล่วงรู้แล้วว่า บัดนี้เธอพลัดหลงมาอยู่ในยุคโบราณซึ่งเป็นยุคสมัยที่ยังมีกษัตริย์ปกครองของแต่ละแคว้น และมีการทำสงครามเพื่อแย่งชิงดินแดนอันอุดมสมบูรณ์มาเป็นของตนเองกันอย่างดุเดือด

และแคว้นเทียนโจวที่เธอต้องเดินทางมาเข้าพิธีแต่งงานแทนองค์หญิงเยว่ชิวหรง เป็นแคว้นศัตรูคู่อาฆาตของต้าฉู่และผลจากการพ่ายแพ้สงครามอย่างย่อยยับจึงเป็นที่มาของการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ไมตรีระหว่างแคว้นตามสนธิสัญญาสงบศึก ทว่าเยว่ชิงอวิ้นฮ่องเต้ กลับแฝงเร้นแผนการร้ายในการแต่งงานครั้งนี้

ซึ่งเฉินวาวารู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งยวดเมื่อเธอสามารถปะติดปะต่อเหตุการณ์ได้ด้วยตัวเองที่จะต้องเป็นเครื่องมือทำเรื่องชั่วร้ายดังกล่าว แต่เพื่อความอยู่รอดของตัวเองเธอจะต้องทำทุกอย่างให้หลุดพ้นจากแผนการอันร้ายกาจของฮ่องเต้ผู้นี้ให้จงได้ทันทีที่โอกาสนั้นมาถึง

และในเวลานี้กำลังย่างเข้าสู่เวลาเย็นย่ำแล้ว จึงจำเป็นต้องแวะพักระหว่างทาง ซึ่งแผนผังเส้นทางขบวนเสด็จกำลังถูกกางออกอยู่ตรงหน้าเฉินวาวาอยู่ในขณะนี้

“นี่พวกเจ้ากำลังจะบอกว่าถ้าใช้เส้นทางอ้อมเมืองเทียนจิ้น จะทำให้เดินทางถึงเมืองหลวงเทียนฮุยในอีกสิบห้าวันข้างหน้า แต่ถ้าเดินทางเข้าเมืองหลวงเทียนจิ้นกลับถึงเมืองหลวงเอกใช้เวลาเพียงแค่ห้าวันเท่านั้น โอ้โฮ! ทำไมระยะทางแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงขนาดนี้เล่า แค่นี้ก็ไม่ต้องเลือกแล้ว ใช้เส้นทางผ่านเมืองเทียนจิ้นนี่แหละ” หญิงสาวบอกองครักษ์ลู่เหอ ซึ่งทำหน้าที่คอยถวายอารักขามาตลอดการเดินทางกว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมา

“พ่ะย่ะค่ะ! ถ้าเช่นนั้นกระหม่อมจะรีบไปจัดแผนอารักขาเตรียมการเดินทางสำหรับวันพรุ่งนี้ ที่จะต้องเข้าเมืองเทียนจิ้นก่อน วันนี้ทรงเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางมาทั้งวันแล้ว องค์หญิงทรงรีบพักผ่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ลู่เหอกราบทูลกลับไป

“อั้ยยะ! เหตุใดเจ้าต้องรีบนักเล่า นี่! ไหนๆ ก็ตั้งค่ายไม่ไกลจากเมืองเทียนจิ้นมากนัก ข้าอยากจะไปเที่ยวชมเมืองหลวงตะวันตกของเทียนโจว ได้ยินมาว่าเมืองนี้เจริญรุ่งเรืองมาก เพราะมีสายแร่ทองคำและเหมืองหยก จึงทำให้อดีตฮ่องเต้ต้าฉู่อยากครอบครองแคว้นนี้ใช่ไหม” เฉินวาวาเอ่ยถามองครักษ์ลู่เหอและนางกำนัลมู่อิงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า

ทั้งสองต่างพยักหน้าขึ้นลงติดต่อกัน แต่ยังมิทันจะกราบทูลกลับไปเสียงของเฉินวาวาก็แทรกขึ้นมาทันที

“ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าพาข้าไปเปิดหูเปิดตาหน่อยสิลู่เหอ... มู่อิง อยู่แต่ในรถม้าตลอดเวลา พอเย็นมาก็อยู่แต่ในกระโจม รู้ไหมว่าข้าจะง่อยตายอยู่แล้ว แถมสมองก็พาลจะฝ่อลงทุกวัน เพราะเห็นแต่เทือกเขาและป่าดงดิบ กินแต่เนื้อกระต่าย เนื้อกวางมาตลอดหนึ่งเดือนเต็มๆ ให้ข้าได้ลิ้มลองอาหารอย่างอื่นบางเถอะ”

หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปดท่ามกลางสายตาขององครักษ์ลู่เหอและนางกำนัลมู่อิง ที่ยืนฟังองค์หญิงของตนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเนื่องจากมีคำแปลกๆ ใหม่ๆ มาให้ได้ยินอยู่เสมอ

“ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะองค์หญิงจะเป็นอันตรายต่อพระนางยิ่งนัก หากมีผู้ใดล่วงรู้ฐานันดรอันแท้จริงของพระนางความปลอดภัยย่อมหามีไม่เป็นแม่นมั่น อดทนอีกสักหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ อีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้นขบวนเสด็จก็จะถึงเมืองเทียนฮุยแล้ว” ลู่เหอกราบทูลคัดค้านหัวชนฝา

ในขณะที่เฉินวาวามีหรือจะยอม คนอย่างเธอถ้าอยากจะไปแล้วละก็ใครหน้าไหนก็ห้ามไม่ได้

“แล้วเจ้าจะทำให้ผู้อื่นล่วงรู้ฐานะของข้าทำไมเล่า! พวกเราก็ปลอมตัวเป็นสามัญชนไม่ต้องเอาคนไปมากมาย ทำเหมือนพวกคุณหนูออกจากจวนมาเดินซื้อของอะไรแบบเนี้ย! เถอะนะลู่เหอ พาข้าไปหน่อยเถิด เดี๋ยวพอแต่งงานก็ไม่มีโอกาสออกไปไหนต้องหมกตัวอยู่แต่ในวังหลวง เจ้าไม่รู้หรอกว่ามันน่าเบื่อแค่ไหน ข้าเป็นองค์หญิงจากแคว้นเยว่มาก่อนย่อมรู้ดี” หญิงสาวจำบทละครที่เธอสวมบทบาทยกขึ้นมาอ้างทันที

“เออ... ตะ... แต่ว่า” ลู่เหอยืนชั่งใจพลางใช้ความคิด ก่อนจะได้ยินเสียงเฉินวาวาดังแทรกขึ้น

“เถอะนะ! อย่าใจร้ายกับข้านักเลยลู่เหอ ข้าสัญญาว่าจะไม่วุ่นวายทำให้พวกเจ้าต้องลำบากใจ เพราะมีแต่เจ้ากับมู่อิงที่คอยดูแลข้าอยู่ตลอดเวลาและข้าก็รู้ดีว่าพวกเจ้าเป็นห่วงในความปลอดภัยของข้า ดังนั้นข้าจะไม่ทำให้พวกเจ้าเดือดร้อนหรอก พาข้าไปหน่อย นะนะนะนะนะ” หญิงสาวพยายามหว่านล้อมและตื๊อให้ถึงที่สุดพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร

ครั้นลู่เหอเห็นสายตาน่าสงสารขององค์หญิงที่แสดงออกมาเช่นนั้น องครักษ์หนุ่มใจอ่อนลงโดยพลัน ผู้ใดจะทานทนสายตาเว้าวอนเช่นนี้ได้

“เฮ้อ!” ลู่เหอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ครั้งเดียวเท่านั้นนะพ่ะย่ะค่ะ!” ลู่เหอกราบทูลพร้อมชูมือขึ้นมาหนึ่งนิ้ว

เฉินวาวาพยักหน้าขึ้นลงติดๆ กันด้วยความดีใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“สัญญา! สัญญาเลย!” หญิงสาวรีบตอบกลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความดีใจ

“ถ้าเช่นนั้นกระหม่อมจะไปจัดเตรียมองครักษ์ติดตามเสด็จ และองค์หญิงจะต้องปลอมตัวเป็นบุรุษจะดีที่สุดเพื่อความปลอดภัยของพระนาง กระหม่อมจะไปจัดเตรียมฉลองพระองค์ของบุรุษมาให้พ่ะย่ะค่ะ” ลู่เหอกราบทูลกลับไปพร้อมหันหลังกลับเดินออกจากกระโจมพร้อมส่ายศีรษะไปมาติดๆ กัน

“สุดท้ายข้าก็ต้องใจอ่อนอีกจนได้ องค์หญิงชอบใช้ไม้ตายกับข้าแบบนี้เรื่อยเลย” ลู่เหอบ่นรำพึงรำพัน

ท่ามกลางสายตาของหญิงสาวเมื่อลูกตื๊อของเธอประสบความสำเร็จ ก่อนจะหันกลับไปมองนางกำนัลคนสนิท

“มู่อิง! เรามาแต่งตัวกันเถอะ!” หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้นางกำนัลของเธอ

“เพคะองค์หญิง” มู่อิงยิ้มกว้างตอบรับออกไปทันทีพลางส่ายหน้าไปมาเมื่อองค์หญิงของนางเต็มไปด้วยความสดใสร่าเริงและขี้เล่นอยู่ตลอดเวลา