พันธนาการนายสายน้ำ

ถอด

"เลี้ยวรถกลับไปที่โกดัง"

เสียงหนาของมาเฟียหนุ่มออกคำสั่งกับลูกน้องเสียงดังลั่นรถ

โดยที่สายตาของเขายังคงจ้องหญิงสาวที่นั่งข้างๆอย่างอยากจะจับเธอฉีกออกเป็นชิ้นๆ

ด้วยเธอนั้นกล้ามาท้าทายอำนาจของเขาราวกับว่าเขาเป็นเพื่อนเล่น

เห็นทีเขาจะต้องจัดการลงโทษเธอให้หลาบจำฝังใจ

"ครับนาย"

แอริคคนขับรถประจำตัวของมาเฟียหนุ่มรีบหันหน้ารถกลับไปทางที่ขับผ่านมาแล้วในทันที

โดยที่รถยังคงวิ่งด้วยความเร็วที่เกินกฎหมายกำหนดตลอดเวลา

ด้วยเจ้านายของเขาเป็นคนชอบความเร็วและเขาเองก็เคยเป็นอดีตนักแข่งมาก่อนเรื่องนี้เลยไม่ใช่ปัญหา

"กลับไปที่โรงพยาบาลสิ คุณพูดผิดหรือเปล่า"

อิงเดือนรีบเข้าแทรกกลางวงสนทนาของหนุ่มๆที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ

เมื่อเจ้าของคำสั่งเสียงดังลั่นนั้นเหมือนจะพูดอะไรผิดไป

ในเมื่อเขาสั่งกลับรถก็ต้องกลับไปที่โรงพยาบาลสิ

ไม่ใช่กลับไปยังสถานที่อื่นที่ทำเอาคนฟังอย่างเธอคิดไปในทางดีไม่ได้เลยแม้แต่นิด

โกดังมันก็เท่ากับว่าเป็นสถานที่โล่งๆมันง่ายต่อการทำอะไรต่ออะไร

"เธอได้กลับแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้"

ร่างหนาขยับร่างกายเข้ามาหาเธอ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก

"คุณจะทำอะไร"

รอยยิ้มนั้นของเขาทำเอาหญิงสาวถอยหนีสุดชีวิต

จนแผ่นหลังบางไปชนเข้ากับบานประตูรถหรูอย่างจัง

มันเป็นรอยยิ้มจากคนหล่ออย่างเขาก็จริง แต่มันช่างดูอันตรายน่ากลัว

"ถอดเสื้อผ้า"

เขาสั่งเธอเสียงดังโดยที่มีลูกน้องคนสนิทอีกสองคนนั่งฟังอยู่ด้านหน้ารถ

"พูดบ้าอะไรของคุณ นี่คุณสติไม่ดีไปแล้วเหรอ"

อิงเดือนถอยหนีอีกครั้งทั้งที่ไม่มีหนทางจะหนีได้แล้ว

เสียงหวานเริ่มสั่นจนแทบไม่ใช่เสียงเธอด้วยความกลัว

เรื่องที่เธอกลัวกำลังจะเป็นจริง เขากำลังคิดไม่ดีกับเธออยู่

"ถอด แคว๊ก"

ในเมื่อเธอไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง มือหนาของชายหนุ่มก็เข้ากระชากเสื้อเธอออก

เป็นจังหวะเดียวกับที่รถของเขาเลี้ยวเข้ามาจอดในโกดังใหญ่ของเขา

แล้วลูกน้องทั้งสองก็ก้าวลงจากรถไปอย่างคนรู้หน้าที่

"ไม่ กรี๊ดดดดด"

เสียงหวานกรีดร้องดังตามเสื้อผ้าที่ขาดออกจากตัว

สองมือบางยกขึ้นช่วยกันยื้อแย่งเสื้อผ้าคืนมาจากมือของเขา

เธอเคยเป็นของเขาก็จริงแต่มันไม่ใช่ต้องกลับมาเป็นอีก

เธอขายพรหมจรรย์แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว

แค่นั้นมันก็เจ็บปวดฝังใจจนลืมไม่ลงไปตลอดชีวิตแล้ว

"อย่ามาขัดคำสั่งฉัน"

เขาฉีกเสื้อยืดของเธอจนขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี

แล้วขยับลงไปถอดกางเกงขาสั้นของเธอที่เป็นเอวยางยืดออก

ด้วยการใช้กำลังที่มากกว่าทำมันลงไปโดยไม่ให้เธอมีทางสู้ใดๆ

"กรี๊ดดดดดด"

หญิงสาวกรีดร้องเสียงยาวอย่างหวาดกลัวจนแทบขาดสติ

มือบางไล่คว้าเสื้อผ้าของตัวเองคืนมาจากเขา

แต่เหมือนทุกอย่างที่เธอทำลงไปมันจะไร้ประโยชน์

เสื้อที่เธอใส่อยู่มันได้หลุดออกจากตัวเธอไปหมดแล้วเหลือแต่ชั้นในตัวจิ๋ว

"หึๆ"

เสียงหนาหัวเราะในลำคออย่างนึกพึงพอใจไปกับสิ่งที่ทำลงไป

ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอมันช่วยให้มองดู

ผสมกับเสียงกรีดร้องนั้นของเธอยิ่งทำให้เขามีความต้องการมากขึ้น

ร่างหนาขยับขึ้นคร่อมร่างบาง โดยใช้ความแข็งแรงของร่างกายผูกมัดเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน

"อย่านะ อย่า"

สองมือยกขึ้นตบตีร่างหนาระรัวหวังเอาตัวรอดไปให้ได้

ผสมกับกรีดร้องตลอดเวลาหวังให้เขานึกโมโหแล้วเลิกยุ่งกับเธอ

พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอดเพราะไม่อยากกลับไปเจ็บเจียนตายแบบวันนั้นอีก

"อืม"

ใบหน้าหล่อคมของมาเฟียหนุ่มกลับโน้มลงหาซอกคอระหงของเธอฝ่ามือบางของเธอที่กำลังตบตีเขาลงไป

เข้าคลอเคลียสูดหาความหอมของกลิ่นกายสาว

โดยไม่สนความเจ็บปวดนั้นที่เธอสาดส่งมาเพราะเขาชอบมัน

ความเจ็บปวดมันกระตุ้นให้เขาเกิดอาการต้องการเธอเพิ่มมากขึ้นอีก

จนในตอนนี้เขาที่แค่อยากจะสั่งสอนเธอหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว

"ออกไปให้พ้น อืม"

อิงเดือนยังคงพยายามปัดป้องเขาให้ออกไปจากตัวเธอ

แต่ในเวลาเดียวกันก็ตัวอ่อนเปิดโอกาสให้เขาเข้าหาได้เช่นกัน

เพราะเขานั้นคลอเคลียเธอไม่เคยห่างเลยแม้แต่นิด

โดยเฉพาะปลายจมูกโด่งของเขานั้นสัมผัสเธอไปทั่วซอกคอจนเธอหลุดครางออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"เสียวก็คราง อืม"

มือหนาแหวกขอบกางเกงชั้นในของเธอให้กว้างขึ้น

แล้วเขาก็ส่งนิ้วแกร่งเข้าไปหาจุดอ่อนไหวที่ไวต่อสัมผัสของเธอ

เขานั้นใช้ความแข็งแกร่งของปลายนิ้มเข้าขยี้เม็ดทับทิมสีหวานของเธอ

"อือ อืม"

หญิงสาวที่ไม่เคยเสียวมาก่อนเริ่มเสียวจนตัวหงิกตัวหงอ

มือไม้ที่เคยทุบตีเขาเปลี่ยนเป็นจิกเล็บลงบนตัวเข้าแทน

ปากที่เคยกรีดร้องกลับครางเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างมิอาจควบคุมได้

"อ้าส์"

ชายหนุ่มขยับมือออกจากในกางเกงชั้นในของเธอมางัดเอามังกรตัวใหญ่ออกจากกางเกง

รูดชักไปตามแนวยาว ขึ้นๆลงๆไม่กี่ทีก็ตั้งลำใหญ่พร้อมใช้งาน

แล้วจับความใหญ่โตนั้นเสียงแทบเข้าไปในช่องทางคับแคบโดยที่ใช้มือหนาแหวกกางเกงชั้นในของเธอเอาไว้

"เจ็บ ออกไป"

อิงเดือนกรีดร้องดังแทบขาดใจเมื่อเหมือนใจกลางสาวมันฉีกขาดอีกครั้ง

สองมือบางช่วยกันผลักอกหนาของเขาที่มีเสื้อสูทปกปิดอยู่เต็มแรง

หวังให้เขาเอาไอ้แท่งแห่งความเจ็บปวดนั้นออกไปจากเธอ

"อ้าส์"

ธาราให้ความสนใจกับเสียงแห่งความเจ็บปวดนั้นของเธอ

เขากระแทกเข้าหาเธอรุนแรงเท่ากับเสียงที่เธอร้องออกมา

ด้วยความเจ็บปวดมันปลุกให้อารมณ์ดิบเถื่อนของเขาลุกโชน

"ฉันเจ็บนะ หยุดเถอะ"

หญิงสาวพยายามขอร้องเขาเสียงอ่อนด้วยทุกครั้งที่เขากระแทกเข้ามามันเจ็บปวด

ร่างกายของเธอเหมือนกำลังมีอะไรเขามาทุบนับสิบๆอย่าง

"อ้าส์"

เขาครางออกมาอย่างพึงพอใจพร้อมกับกระแทกกระทั้นรุนแรง

ความเสียวเข้าถาโถมหาเขาจนหยุดตัวเองลงไม่ได้

ผสมกับอยากให้เธอหลาบจำเลยทำให้ไม่อยากหยุดด้วย

"ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้วนะ หยุดสักทีเถอะ"

หญิงสาวร้องไห้ออกมาสุดเสียงลั่นรถคันหรูของเขา

หยดน้ำตาไหลรินพรั่งพรูนองสองแก้มขาวจนเลอะเทอะไปถึงเบาะหนังของรถ

"อ้าส์"

ร่างหนาขยับเข้าหาร่างบางแรงขึ้นอีกจนส่งตัวเขาเองนั้นถึงฝั่งฝัน

น้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าไปในตัวเธออย่างไร้เครื่องป้องกันใดๆ

รู้สึกโล่งราวกับได้ผ่อนคลายอารมณ์โกรธออกไปหมดแล้ว

อิงเดือนได้แต่ปาดน้ำตาของตัวเองออกจากแก้ม

และนึกโทษตัวเองสารพัดที่ต้องมาเจอคนซาดิสอย่างเขา

"คราวหน้าอย่ามาปากดีใส่ฉันอีก"

เขาแต่งตัวกลับตาทเดิมแล้วถอดเสื้อสูทของตัวเขาเองโยนใส่เธอและก้าวลงจากรถไป

เดินออกไปนอกโกดังใหญ่ของตัวเองโดยทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง

แล้วเขาก็ไม่หันหลังกลับมามองผู้หญิงที่สมควรโดนอย่างเธออีก

"คนบ้า คนทุเรศ ไอ้คนสกปรกชั่วร้าย"

หญิงสาวได้แต่ตะโกนด่าทอเขาตามหลังไปพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลอยู่

ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะต้องมาเจอกับเขาอีก