ปฐพีไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กมีแรงเหลือไปเจอผู้ชายอีกคน ร่างเล็กต้องรับศึกทั้งคืนยันเช้า เพียงเพื่อให้คำว่าวันพรุ่งนี้ของเธอไม่เกิดขึ้น แม้เธอจะบอกนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายก็เถอะ
“พอแล้วได้ไหมคะ ฉันเจ็บไปหมดแล้ว ฉันไม่มีแรงจะขยับแล้ว”
“นอนสิ หลับไปเลย เย็น ๆ ฉันปลุก” คนตัวใหญ่ลากร่างเล็ก ๆ ของเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แต่เธอกลับผลักเขาออก
“วันนี้ฉันมีนัดค่ะไม่ได้”
“มีแรงผลักฉัน แสดงว่าไม่ได้หมดแรงจริง ๆ สินะ ถ้างั้นอีกสักทีก็แล้วกัน”
บทรักเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้ง แม้เธอจะขัดขืนมัน แต่แรงของเธอก็ไม่ได้มีมากพอที่จะสู้แรงของเขาได้
“อ่าาา พี่ดิน ไม่เอาแล้วค่ะ นี่มันเช้าแล้วพี่ต้องไปทำงานนะคะ ฉันเจ็บไปหมดแล้ว” ลูกแมวร้องขอความเมตตา
“จะให้ฉันปล่อยเธอออกไปแรดข้างนอกรึไง ฝันไปเถอะ” ริมฝีปากซุกลงที่ซอกคอ พร้อมดูดอย่างแรง เพื่อใส่ปลอกคอให้แมวสุดที่รัก ก่อนที่จะมีใครมาอุ้มแมวของเขาไป
“อย่าทำรอยแดงสิคะ แบบน
