ปฐพี Say ::
ผมต้องตื่นเพราะรู้สึกถึงสายตาของใครสักคน กำลังจ้องมองส่งกระแสจิตให้ผมตื่น ผมลืมตื่นขึ้นเพราะยัยลูกแมวนั่งจ้องผมตาเขม็ง อะไร ตื่นเช้าจัง
“เราจะออกไปข้างนอกกันไหมคะ”
อยากออกไปข้างนอกแต่ไม่กล้าสินะ แต่มานั่งจ้องจนผมตื่นเนี่ย อันนี้ประหลาดไป แถมยังอาบน้ำใส่ชุดทำงานเรียบร้อยเลย ตื่นนอนมาแล้วเห็นเธอเป็นคนแรก รู้สึกดีจังแฮะ
“ได้คืนไหมคะ ชุดชั้นในฉัน”
คำถามของเมื่อทำเอาผมนึกไปถึงสภาพชวนอ้วกเมื่อคืน จะให้เอามาใส่ต่อชวนอ้วกตายเลย เบื่อจริงเลยน้า พวกคนจนเนี่ย
“ซื้อใหม่”
“ซื้ออะไร พี่ไม่ได้จ่ายเงินเดือนฉันเลยนะคะ”
“จ่ายเป็นร่างกายฉันก็แล้วกัน” ผมลากคนตัวเล็กเข้ามาในผ้าห่ม แล้วกอดเอาไว้แบบนั้น แม้เธอจะขัดขืนผมก็ไม่ปล่อย
“ไม่เอาแล้วค่ะเดี๋ยวชุดยับ ออกไปข้างนอกเถอะค่ะ มาอยู่บ้านคนอื่นนอนตื่นสายมันไม่ดี”
“ขอจัดการตัวเองก่อน นอนกลิ้งไปกลิ้งมารอไปก่อนแล้วกัน”
อยากนอนกอดก็ไม่ได้ คืนนี้
