มติมนต์ยังคงเก็บข้อเสนอของคิมหันต์มาขบคิดตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้หลับ ถึงจะปากกล้าแต่เธอกลับหาทางออกไม่เจอว่าจะไปหาเงินมากมายแบบนั้นมาจากไหน ลำพังเธอก็ได้จากเมธัสมาเดือนละไม่กี่พันเท่านั้น
“โอ๊ย! ทำยังไงดีเนี่ย นี่เราต้องเสียตัวให้อีตานั่นจริง ๆ เหรอ” หญิงสาวฟุบศีรษะลงบนโต๊ะกินข้าวด้วยสีหน้าเจียนจะร้องไห้ทำให้คนที่กำลังเดินลงมาจากชั้นสองเอ่ยทักขึ้นทันที
“เป็นอะไรน่ะโมนา วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ”
“โมนารู้หรือสึกไม่สบายนิดหน่อยน่ะค่ะ ก็เลยขอลา” เธอแก้ตัวแบบส่ง ๆ ทั้งที่ความจริงเธอไม่อยากไปเจอหน้าคิมหันต์ที่มหาวิทยาลัยต่างหาก
“ไม่สบายเหรอ แล้วกินยาหรือยัง”
“กินแล้วค่ะพี่หมอก เดี๋ยวว่าจะขึ้นไปนอนสักหน่อย พี่หมอกจะไปทำงานแล้วเหรอคะ”
“เปล่าหรอก พี่จะออกไปช่วยลุงทิศแกขนของน่ะ” เมธัสตอบพลางชี้ให้ดูบ้านที่อยู่เยื้องกัน “แกเพิ่งประกาศขายบ้านได้ก็เลยจะย้ายออก เห็นว่าเจ้าของใหม่จะย้ายเข้ามาอยู่วันนี้เ
