ตอนที่5โรคจิต(1)

1572 Words
“โมนา เสร็จหรือยัง” เมธัสตะโกนถามมาจากชั้นล่างทำให้มติมนต์รีบคว้ากระเป๋าถลาวิ่งมาทันทีด้วยความรวดเร็ว “เสร็จแล้วค่ะ” “ทำไมนานจัง วันนี้ตื่นสายเหรอ” “เอ่อ...ค่ะพี่หมอก” หญิงสาวก้มหน้าตอบไปตามความจริง เพราะเมื่อคืนเอาแต่คิดถึงเรื่องคิมหันต์กว่าจะหลับตาลงได้ก็เกือบเช้า “งั้นรีบไปเถอะ เดี๋ยวจะเข้าเรียนไม่ทัน” เมธัสไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อเพราะเขาเองก็ต้องรีบไปทำงานเหมือนกัน แต่เวลายังพอมีเหลืออยู่ วันนี้เขาเลยอาสาเป็นคนไปส่งน้องสาวที่มหาวิทยาลัยก่อน “อาทิตย์นี้พี่อยู่เวรทั้งอาทิตย์ โมนาอยู่บ้านคนเดียวได้ใช่ไหม” “ได้ค่ะพี่หมอก ไม่มีปัญหาเลย” มติมนต์ยิ้มตอบในขณะที่กำลังกัดแซนด์วิชเป็นอาหารเช้าเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย พอรถเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าตึกเรียนเธอก็รีบกัดมันเข้าปากเป็นคำสุดท้ายแล้วหิ้วขวดน้ำติดมือลงจากรถไปทันที “ขับรถดี ๆ นะคะพี่หมอก” หญิงสาวโบกมือลาแล้วรีบหมุนตัวขึ้นไปบนตึกเรียนเพราะเหลือเวลาอีกแค่ห้านาทีเท่านั้น “โมนา คิดว่าไม่มาซะแล้ว” ฟ้าลดาเอ่ยทักด้วยสีหน้ายิ้มแย้มทันทีที่เห็นเธอเข้ามาในห้อง “วันนี้ตื่นสายนิดหน่อยน่ะ” มติมนต์ตอบก่อนจะหันไปเอ่ยทักเพื่อนอีกคนที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้าง ๆ “แก้วเป็นอะไรน่ะ ทำไม...” พูดยังไม่ทันจบ ฟ้าลดาก็ออกแรงบีบแขนของเธอเบา ๆ แล้วเป็นฝ่ายเบี่ยงตัวเข้ามาตอบคำถามนั้นแทน “ยัยแก้วเพิ่งอกหักมาเมื่อคืน อย่าเพิ่งไปถามอะไรมันตอนนี้เลย” “อ่อ เข้าใจแล้วล่ะ” มติมนต์ได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ แต่ก็ยังนึกเป็นห่วงแก้วเจ้าจอมไม่หาย พอไม่ได้ยินเสียงก็ดูเหมือนว่าโลกใบนี้มันขาดอะไรไป ดูเหงาและวังเวงพิกล เสียงข้อความเด้งขึ้นเข้ามาในตอนที่เธอกำลังจดจ่ออยู่กับสไลด์ของอาจารย์เบื้องหน้า ตอนแรกคิดว่าจะทำเฉยแต่มันก็ดังขึ้นมารัว ๆ จนเธอเสียสมาธิ “บ้าจริง” มือเรียวกดปิดเครื่องไปโดยไม่ได้สนใจจะอ่านข้อความเหล่านั้นเพราะรู้ดีว่าใครเป็นคนส่งเข้ามาก่อกวน “อา...เมื่อยจัง ง่วงก็ง่วง” ฟ้าลดาบิดขี้เกียจจนได้ยินเสียงกระดูกลั่นเมื่อเรียนเสร็จในคาบเช้า พออาจารย์เดินออกจากห้องไปมติมนต์จึงเปิดดูข้อความที่คิมหันต์ส่งมาทันที คิมหันต์ : คิดถึงจังเลยที่รัก ตั้งใจเรียนนะ เย็นนี้คงไม่ได้ไปส่ง รักนะ “เหอะ รักกับผีน่ะสิ อยากจะบ้าตาย” หญิงสาวพึมพำอย่างหัวเสียทำให้คนข้าง ๆ ต้องหันมาเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ว่าไงนะโมนา” “ไม่มีอะไรหรอก เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ฉันเริ่มหิวแล้วแหละ” มติมนต์รีบปิดมือถือแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “วันนี้กินอะไรกันดี...” “พวกเธอสองคนไปกันเลยนะ ฉันยังไม่หิว ตอนเย็นฝากลาด้วยนะฉันคงไม่ได้มา” พูดยังไม่ทันแก้วเจ้าจอมก็ลุกยืนขึ้นในสภาพที่เหมือนร่างไร้วิญญาณ ทำให้ทั้งสองได้แต่มองตามไป ไม่กล้าจะเอ่ยถามอะไรต่อ “สงสารแก้วจัง” “เดี๋ยวแก้วเขาก็ดีขึ้นเองแหละ เราลงไปหาอะไรทานดีกว่า” พูดจบฟ้าลดาก็สวมกอดแขนมติมนต์ไว้ก่อนจะพากันลงไปทานมื้อเที่ยงแบบง่าย ๆ ที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ทำให้เพื่อนร่วมห้องที่เห็นภาพนั้นต่างพากันเอ่ยแซวขึ้นมาทันที “สองคนนี้ตัวติดกันจนฉันคิดว่าเป็นแฟนกันแล้วนะเนี่ย” “นั่นน่ะสิ เสียดายว่ะ โมนาไม่น่าเป็นทอมเลย” “เป็นทอมแล้วมันเสียหายตรงไหนไม่ทราบ” ฟ้าลดาสวนกลับทันควันทั้งที่ยังกอดแขนมติมนต์ไว้แน่น “ก็ไม่ได้เสียหายหรอก พวกเราแค่อกหักที่ไปหลงรักผัวเขาน่ะ ฮ่า ๆ ๆ” “พูดบ้าอะไร ฉันไม่ได้เป็นทอมเสียหน่อย เราสองคนเป็นแค่เพื่อนกันเว้ย!” หญิงสาวตวาดกร้าว ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าการตัดผมสั้นแต่งตัวห้าว ๆ จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดกันแบบนี้ “ฟ้าไม่น่าไปบอกแบบนั้นเลย” “ใครจะไปรู้ล่ะ...เราเห็นโมนาครั้งแรกเรายังคิดว่าโมนาเป็นทอมเลย” “จะบ้าเหรอ...ฉันแค่อยากตัดผมเพราะไม่ชินกับอากาศเมืองไทยต่างหาก” มติมนต์ให้เหตุผล เธอรีบสลัดแขนออกจากการกอบกุมของฟ้าลดาแล้วเดินล่วงหน้าไปทันทีโดยที่เธอไม่ทันสังเกตเลยว่าคนที่กำลังเดินไล่ตามหลังมา กลับมีสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด เสียงกลองดังกึกก้องไปทั้งสนามในขณะที่มติมนต์กับฟ้าลดากำลังนั่งเล่นอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่เพื่อรอเวลารวมตัวกันในสาขาเพื่อซ้อมเชียร์กีฬาสีของคณะที่จะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วัน “น้อง ๆ มานี่หน่อยสิ “เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยเรียก ฟ้าลดาจึงละสายตาจากจอมือถือด้วยความตกใจ “คะ!? ” ” ไม่ใช่ ๆ อีกคนนึงน่ะ” อีกฝ่ายทำท่าปฏิเสธก่อนจะชี้ไปที่มติมนต์ที่ยังนั่งพิมพ์ข้อความด่ากลับไปหาคิมหันต์อย่างเมามัน โมนา : เลิกส่งข้อความบ้า ๆ ของนายมาหาฉันได้แล้ว ถ้ายังส่งมาอีก ฉันจะสาปแช่งไม่ให้นายได้ผุดได้เกิดเลยคอยดู “โมนา พี่เขาเรียกน่ะ” ฟ้าลดาหันมาสะกิดตอบทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเอ่ยถามอีกคน “เรียกหนูเหรอคะ” “อืม เรานั่นแหละ หุ่นใช้ได้เลย มาช่วยถือป้ายแทนเพื่อนให้หน่อยสิ พอดีมันประสบอุบัติเหตุขาหักน่ะ คิดว่าคงเดินไม่ไหวแน่” รุ่นพี่อธิบายพลางชี้ไปที่สนามซึ่งมีเพื่อนร่วมสาขากำลังซักซ้อมกันอยู่ “หนูนี่อ่านะ” “เออ เรานั่นแหละ” “แต่หนู...” พูดยังไม่ทันจบ เธอก็ถูกลากเข้าไปในสนามก่อนจะยัดป้ายสาขาให้ในมือแล้วพาหยุดยืนยังหัวขบวนเคียงข้างกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน “อะไรของมึงวะ ไหนบอกหัวขบวนให้ผู้ชายถือ มึงไปเอาผู้หญิงมาทำหอกอะไร” รุ่นพี่อีกคนแย้งขึ้นเมื่อเห็นมติมนต์เข้ามาแทนที่คนเก่าที่ได้ข่าวว่าประสบอุบัติเหตุ “เวลากระชั้นชิดแบบนี้ มึงจะให้กูไปหาที่ไหน เอาน้องคนนี้แหละ เดี๋ยววันจริงกูจะแต่งให้หล่อเลย” คำตอบของรุ่นพี่คนนั้นทำให้มติมนต์ถึงกับช็อก สรุปที่ลากเธอเข้ามาไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน่วยก้านและความสวยแต่เพราะทุกคนต่างคิดว่าเธอเป็นทอมต่างหาก “เอาตามนี้ละกันนะน้อง ช่วย ๆ กันนะ” รุ่นพี่คนนั้นหันมาตบไหล่เล็กเบา ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นกำหมัดทำท่าเป็นกำลังใจให้ “เมื่อไหร่ผมจะยาวสักทีเนี่ย คนอื่นเขาเข้าใจผิดกันหมดแล้ว” มติมนต์ก้มหน้าพึมพำกับตัวเอง เห็นเธอนิ่งเงียบไปรุ่นพี่จึงเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง “น้องโอเคไหม ถือได้หรือเปล่า” “ได้ค่ะพี่ ไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ” หญิงสาวยิ้มตอบ ในขณะที่รุ่นพี่เริ่มตรวจดูความเรียบร้อยของการจัดวางคน เมื่อเป็นที่น่าพอใจแล้วจึงเริ่มส่งสัญญาณให้ลองขยับเดิน “โอเค งั้นตกลงตามนี้แหละ เดี๋ยวจะนัดมาซ้อมกันอีกทีนะ” “เห้อ...” มติมนต์ถอนหายใจออกมายาวเหยียดในขณะที่เดินกลับเข้ามาทรุดกายนั่งลงเคียงข้างฟ้าลดา เสียงกรี๊ดกร๊าดของนักศึกษาที่ซ้อมเชียร์อยู่บนอัฒจันทร์ก็ดังขึ้นทำให้เธอต้องมองตามต้นเสียงไปโดยอัตโนมัติ “นั่นพี่คิม รุ่นพี่ปีสามคณะวิศวะนี่” เสียงคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กระซิบกระซาบกัน ยิ่งสะกดให้มติมนต์ทอดสายตามองหาร่างนั้นแบบไม่รู้ตัวก่อนจะพบกับคิมหันต์ที่กำลังเตะบอลอยู่ในสนามร่วมกับเพื่อนคนอื่น ๆ “หล่อจังเลยอ่ะ พี่เขามีแฟนหรือยัง” “ไม่รู้สิ ฉันเองก็ไม่เคยเห็น แต่ได้ยินมาว่าพี่เขาควงไม่ซ้ำหน้าเลยล่ะ” “เหอะ...ทั้งมักมาก ทั้งโรคจิต” หญิงสาวเผลอพูดออกมาเสียงดังทำให้เจ้าของบทสนทนาก่อนหน้าหันมามองที่เธอกันอย่าพร้อมเพรียงกัน “เธอว่าไงนะ” “เปล่า...ฉันแค่พูดลอย ๆ น่ะ” เธอแก้ตัวแบบน้ำขุ่น ๆ แต่สายตาก็ยังเผลอมองตามคิมหันต์ไป เห็นเขาสวมเสื้อกีฬากับกางเกงขาสั้นเหมือนวันก่อน อยู่ ๆ สมองของเธอก็เผลอคิดถึงความใหญ่โตที่ซ่อนอยู่ในนั้นขึ้นมาอีกครั้งจนไม่ได้ยินเสียงฟ้าลดาเอ่ยเรียก “โมนา” “...” “โมนา!” “ห๊ะ! ว่าไง” มติมนต์สะดุ้งตกใจรีบส่ายหน้าไล่ความคิดเรื่องคิมหันต์ออกไปทันที “เสร็จแล้ว เรากลับกันเถอะ” “อืม ไปสิ” หญิงสาวรีบตอบ สายตาเหลือบไปเห็นคิมหันต์ยังเตะบอลอยู่ถ้าเธอกลับไปตอนนี้เขาก็อาจจะตามราวีเธอไม่ได้
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD