ของหวงของอั๋น
1012 Words
หมับ!
นั่นไงพ่อคนไม่มีอารมณ์ในห้องน้ำหญิง หมับเข้าสองเต้ากลมๆ ของอีน้องเหน่แบบเต็มๆ กันเลย
"นิ่มจัง..." ยัง! ดูเอาเถอะมันยังไม่ยอมหยุดอีกนะทุกคน!
"เอามือออกไปจะได้ใส่ไหมชุดเนี่ย" จริงๆ ฉันก็ไม่ได้มีปัญหากับการที่จะโดนแฟนของตัวเองจับนมหรอกนะ แต่ฉันแค่กลัวว่าถ้าไม่ออกปากห้ามแล้วเขาจะเลยเถิดไปจนถึงขั้นอื่นก็เท่านั้นแหละ มันก็จริงอยู่ที่ใครเขามองว่าฉันเป็นคนเข้าถึงง่าย แต่ความสาวที่มีเพียงครั้งเดียวของฉัน...ฉันไม่ยอมเสียให้ใครไปแบบง่ายๆ หรอกนะจ๊ะ!
"ขอโทษที...ฉันลืมตัว"
"ช่างเหอะ... แต่อย่ามากกว่านี้ก็พอ" ฉันเผยยิ้มน้อยๆ ไปให้เขาที่ส่งรอยยิ้มเจื่อนๆ มาให้ฉัน ถ้าจะดูจากท่าทางแล้วเขาก็คงจะไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะแหละ และฉันก็ไม่ติดใจอะไรแล้วด้วย
"ละเป็นไงชุดนี้ โอเคหรือยัง" ฉันค่อยๆ ก้าวเท้าออกมาหาเขาที่เลือกจะมารอฉันอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำแทนอย่างระมัดระวัง ก่อนจะหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศาให้เขาได้ดูชุดที่ฉันพึ่งผลัดเปลี่ยนมาสวมใส่แทนชุดเดิม
"น่ารักที่สุดครับ"
Ice Sweety
"ในตู้มึงมีเดรสกระโปรงแบบนี้ด้วยเหรอวะกูไม่เคยเห็น" ยัยแนนซี่ฉายาจอมขี้เสือกแถมหมีเหม็นเสแสร้งแกล้งว่าถามในทันทีที่ฉันกับแฟนทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่ถูกเว้นว่างไง้รอพวกเราสองคน
"เออน่า...แดกเหอะ"
"แต่กูรู้สึกว่าเสื้อผ้าทั้งตู้ของมึงมีแต่ไอ้พวกสายเดี่ยวปาดไหล่กับยีนส์ขาสั้นนะ" แสนรู้ แสนรู้เหลือเกินนะยัยซันนี่เพื่อนรักของอีมนต์เสน่ห์!
"พวกมึงมองอะไรกันวะ ไอ้แซ็ก ไอ้วี ไอ้โซน มึงด้วยไอ้เฟิส์ต" ฉันรวมถึงเพื่อนสนิทอีกสี่คนสะดุ้งด้วยความตกใจเล็กน้อยเมื่อจู่ๆ แฟนของฉันก็เอะอะโวยวายขึ้นมา โดยที่เจ้าของชื่อที่แฟนฉันพึ่งจะเอ่ยออกไปเมื่อก่อนหน้านี้ไม่ได้มีท่าทีว่าจะตกใจเหมือนพวกเราสี่คนเลยแม้แต่นิดเดียว!
"พี่ว่าเสน่ห์ใส่เดรสสีชมพูชุดนี้แล้วน่ารักมากเลย ถึงว่า...พวกนี้มันถึงมองกัน" เฮียซันที่รับรู้ในนิสัยสันดานแฟนของฉัดีก็เลยทำทีว่าออกปากชมอีเหน่เพื่อยั่วยุอารมณ์ของคนขี้หวงบางคนในทันที ฮ่าๆๆ
"เสือกน่าไอ้เฮียซัน... เชิญมึงไปน่ารักกับแฟนมึงโน่นไป" เขาเอื้อมมือไปผลักหัวเฮียซันเบาๆ ในขณะที่เพื่อนๆ ในกลุ่มของเขาก็พากันหัวเราะคิกคักให้กับความเด็กสามขวบของแฟนอีเสน่ห์!
เวรกรรมของกูจริงๆ!
"ขี้หวงว่ะ"
"เออ! หวงมากด้วยใครจะทำไมกับกูไหม กับมึงกูก็ไม่เว้นนะไอ้เฮียซันถ้ามึงบังอาจมายุ่งกับคนของกู!"
ด้านยัยแนนซี่กับยัยซันนี่ ยัยฟ้าในรวมถึงอีช้างที่ตัวต้นเรื่องทั้งหมดก็ชวนกันหัวเราะคิกคักอย่างถูกอกถูกใจที่ท่าทีขอบแฟนฉันที่เป็นไปตามที่พวกมันคาดหวังเอาไว้
"ไม่เอาน่า...กินติมดีกว่าฉันป้อนนะ" ฉันก็เลยต้องหันมาใช้วิธีเอาน้ำเย็นเข้าลูบจนในที่สุดเขาก็ยอมที่จะใจเย็นลงกว่าเดิม...
ค่อยยังชั่ว...
แต่พอสายตาอันเฉียบคมของฉันมันดันไปสังเกตเห็นว่าอีเพื่อนเลวทั้งสี่มันยังคงหัวเราะคิกคักกันไม่หยุด ฉันก็เลยจำต้องส่งสายตาพิฆาตพร้อมกับง้างหมัดขึ้นขู่พวกมันถึงจะยอมหยุดกันได้สักที!
ปั่นเก่ง!
หลังจากที่เขาร้านร้านนั้น ออกร้านนี้จนเงินในกระเป๋าเริ่มจะร่อยหรอ ฉันกับเขาก็เลยเห็นพ้องต้องกันว่าควรแก่การที่จะเดินทางกลับบ้านกันได้แล้ว~
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ" ฉันก้มหัวให้กับคนที่นั่งควบมอเตอร์ไซค์อยู่อย่างขอบคุณ
"ยังไม่กลับมีธุระนิดหน่อย" ก่อนที่นาทีต่อมาฉันจะเห็นว่าเขาได้กระโดดลงมาจากรถและรีบวิ่งเข้าไปข้างในบ้านของฉัน
"ธุระอะไรของนายอีกเล่าตาบ้า!"
"เผาเสื้อผ้าในตู้ของเธอไงเสน่ห์!"
เกือบสองชั่วโมงต่อมาฉันที่อยู่ในสภาพน้ำตานองหน้าก็ทำได้แค่มองเสื้อผ้าที่กำลังถูกเปลวไฟแผดเผาอยู่ตรงหน้าด้วยความเสียใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ไอ้คนเลว คนชั่ว ฉันเกลียดนาย~
อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ แต่ถ้าถามว่ากล้าพูดออกไปให้เขาได้ยินไหม บอกได้เต็มปากเลยว่าไม่!
ก็เหมือนที่แม่บอกแหละ แฟนฉัน...ฉันเลือกของฉันมาเอง ก็ตามสภาพไป เฮ้อ...
"ไม่ใส่ชุดแบบนั้นอีกแล้วนะครับ ไอ้อั๋นหวงครับ เมียสวยขนาดนี้ก็กลัวจะโดนหมามันแย่งไปไง... เธอเข้าใจฉันใช่มะ..."
ถ้าตอบว่าไม่เข้าใจจะได้ไหมเล่าไอ้บ้า!
"อื้อ...เข้าใจ" ภายใต้คำว่าเข้าใจมีคำว่าเศร้าจิตเศร้าใจแฝงตัวอยู่ แง~ ฉันจะบ้าตายจริงๆ ก็คราวนี้แหละ!
ประมาณสามทุ่มวันเดียวกันก็ถึงเวลาที่เขาจะเข้าไปดูแลคลับตามที่ป๊าของเขามอบหมายมา โดยฉันที่เดินตามมาส่งทำได้แค่ยืนมองแฟนที่ขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปจนหายลับไปจากสายตาก่อนจะสาวเท้าพร้อมดวงใจอันห่อเหี่ยวของตัวเองกลับเข้าไปในบ้านของตัวเอง
"กรรมของกู กรรมของกู กรรมของกู กรรมของกู~"
แก้ปัญหามันก็ต้องแก้ที่ต้นเหตุสิเนอะเจ้าอั๋นเนอะมันถึงจะถูก ฮ่าๆๆ
ไอ้อั๋น คือเจ้าของตำนานหวงทุกอย่างที่เกี่ยวกับเมีย 🤣🤣🤣
- Writer
