"ไอ้จอน! มึงอะ กูตกใจหมดเลย!" ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะภูมิใจในตัวของลูกพี่ลูกน้องและรู้สึกยินดีแทนเพื่อนสนิทของตัวเองไปในเวลาเดียวกัน ก่อนจะกระโจนเข้าใส่ร่างผอมสูงนั้นด้วยความรู้สึกดีใจ
"อะแฮ่ม"
"มึงออกไปเลยนะกูรังเกียจ" ก่อนจอนนี่มันจะรีบออกแรงผลักให้ฉันออกห่างไปจากตัวมันอย่างรวดเร็วในทันทีที่ได้ยินเสียงกระแอมเชิงตักเตือนของแฟนฉันที่ดังแทรกขึ้นมา...
"มึงควรบอกอีแนนนะ" ฉันตักเตือนอย่างหวังดีเผื่อว่ามันจะหลงลืมไปว่ายังคงมีอีกหนึ่งคนทีาต้องการคำอธิบายในเรื่องนี้ ซึ่งอีกคนที่ว่านั้นก็คือยัยแนนซี่ที่ในตอนนี้กำลังร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะคิดว่าผู้ชายไม่รักมันแล้วนั่นเอง...
ก็ไม่ได้อยากสนับสนุนให้เขารักกันหรอกนะเพราะฉันรู้จักสันดานไอ้จอนดี ฉันก็แค่...รู้สึกเห็นใจยัยแนนซี่ที่มีตั้งใจกับรักครั้งแรกของมันเป็นอย่างดีต่างหากละ
"จะ...จะให้บอกยังไงเล่า"
"บอกเหมือนที่บอกกูไง"
"ไม่เอา....กู
