Önümde kahve içen üçlüye baktım. Kafamın içinde bu üçlü çok güçlü replikleri dolanıyordu resmen.
Aden babasının yanına gittiği için evimizin biricik kadınlarıyla baş başa kalmıştım .
"Anka bak biz seni biliyoruz ama Aden senden çok umutlu. Görmüyor musun Elise anneanne demek istedi. O seni annesi gibi görüyor."
Aylin yengem sakince konuşurken Deniz teyzem gözlerini devirip "Ay onu bırakın da Asrınla aranızda bir şey var mı? Sonuçta yoksa çocuk boşuna ümitleniyor." Dedi.
He aramızda bir şey olsa çok normal şeyler olacaktı çünkü.
"Arkadaşız." kahvemi yudumlayıp gözlerimi onlardan çektim. Ne diyecektim beni öptü bende karşılık verdim mi? Ah hayır tabi ki.
"Kızım bak o kıza karşı sorumluluk hissediyorsun anlıyorum ama sen çok gençsin bir de çabuk bağlanırsın Anka. Olurda onlar barışırsa
