#03 ข้อเสนอใหม่
2511 Words
#03 ข้อเสนอใหม่
กลับถึงบ้าน ลงจากรถเดินเข้ามานั่งที่โซฟา นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนพี่โยเดินเข้ามา
"เข็ม"
"พี่รู้จักเธอหรือเปล่า" ปรายตาขึ้นไปมองหน้าพี่โยเล็กน้อย
"ก็... รู้จักอยู่นะ" มองหน้าพี่โยนิ่ง ๆ จะบอกว่าเขากับพี่ซันเป็นเพื่อนกันมาก่อนก็ได้ แต่เพราะมีเรื่องผู้หญิงนี่แหละเลยทำให้ขัดกันมาตลอด แต่มิตรภาพที่พวกเขามีก็คงมากพอ ถึงได้ยอมกันเรื่องของฉันได้แบบนี้
"จะโกหกเข็ม ควรเนียนกว่านี้นะคะ" ตอบกลับเสียงเรียบ
"แต่มันไม่ได้มีอะไรนะเข็ม" รีบแก้ตัวให้กันเชียว
"เหรอคะ?"
พี่โยนิ่งไป ฉันเองก็นิ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเพื่อทำลายบรรยากาศนี้แทนและไม่อยากตอบคำถามหรือพูดอะไรกับพี่โยอีก...
นั่งเล่นไปเรื่อย ๆ จนเสียงไลน์จากแหวนเด้งเข้ามาพร้อมกับรูป
[รูป]
ฮัลโหลลล นี่มันคืออารายยย
ไม่ทราบค่ะ
เดี๋ยว ๆ นี่ผัวแกนะ
ผัวสาธารณะน่ะ ใครอยากควงก็ได้
ฉันไม่หวงหรอก
อุ๊ย! แรง
แกมีอะไรอีกไหม
มี ฉันส่องคอมเมนต์มาแล้ว
แว่ว ๆ ว่าผู้หญิงเป็นคนที่แม่ผัวแกปลื้มมาก
มีคำถามว่าจะแต่งกันเมื่อไหร่?
อืม
ฮะ! ไม่หึงเหรอ
จะแสดงความยินดีด้วย ฉันจะได้หลุดพ้น
จ้า ๆ
ฉันรู้ว่าแกกำลังเศร้าถึงได้พูดแบบนี้ออกมา
ไม่อะ ฉันมีความสุขดี
ไม่เชื่อหรอก
เพราะแกชอบแบกทุกอย่างเอาไว้ไง
ถึงทนอยู่กับผู้ชายเจ้าชู้ได้น่ะ
ตอนนี้ฉันคิดได้เยอะแล้ว
ฉันควรจะเลือกความสุขของตัวเองไว้ก่อน
แต่แกควรให้โอกาสความรักแบบนี้บ้างนะ
ตกลงแกเป็นเพื่อนใครกันแน่
แทนที่จะบอกให้เพื่อนเลิกกับผัวเลว ๆ ไป
นี่อะไร? กลับสนับสนุนซะงั้น
แหม! ก็นิดนึง... เสียดายเวลาแทนเพื่อนไง
เหอะ! ฉันไม่อยากคุยกับแกแล้ว
จ้า ๆ
งั้นเพื่อนขอเตือนด้วยความหวังดีนิดนึงละกันนะ...
ถ้าในเศษเสี้ยวของหัวใจแก ยังรักผู้ชายเลว ๆ อยู่บ้าง
แกก็ควรคิดให้ดี ๆ ว่าจะเลือกทางไหน เจ็บแหละ
แต่แกเก่งอยู่แล้ว
อืม ขอบคุณที่คอยให้กำลังใจ
ความฟินของฉันยะ
เกือบดีแล้วเชียว
ฮ่า ๆ บายเพื่อน
คุยกับแหวนเสร็จ นั่งคิดทบทวนถึงคำพูดของเพื่อน จนได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน ก่อนจะเห็นพี่ซันเดินเข้ามา สีหน้าปกติมาก
"เข็มจ๋า..." ความกะล่อนนี้ไม่มีใครเกินเขาหรอก แม้จะทำผิดมาก็ตาม
"กลับมาก็ดีแล้ว เข็มมีข้อเสนอใหม่ให้พวกพี่" ชะงักกันไปทั้งคู่อีกตามเคย สายตาดุหวาดระแวงกับคำพูดของฉันมาก
"ข้อเสนอใหม่?" พี่ซันพูดย้ำขึ้นก่อนจะปรายตาไปมองทางพี่โย
"ยังไงเหรอ?" พี่โยถามเสริมอีกคน
"เรื่องผู้หญิง เข็มคงห้ามพวกพี่ไม่ได้ เพราะดูท่าทางคงเยอะ เข็มเองก็ไม่อยากเสียสุขภาพจิตไปด้วย" ปากก็พูดไปงั้นแหละ แต่ความรู้สึกจริง ๆ คือปวดใจพอสมควร ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม ขนาดพูดว่าโอเคกับตัวเองอยู่บ่อยครั้งแล้วก็ตาม
"ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้ยุ่งกับใครแล้วนะ" พี่ซันตอบก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างพี่โย ฉันควรเชื่องั้นเหรอ? เหอะ!
"พี่แน่ใจเหรอ?" ปรายตาไปมองหน้าพี่ซัน เขาไม่มีท่าทีว่าจะหลบสายตาฉันเลย มันดูจริงจังจนฉันชักจะไม่แน่ใจเองซะแล้ว
"ลี่เป็นแค่เพื่อน ไม่เชื่อลองถามไอ้โยดูก็ได้" เขาโบ้ยไปทางพี่โย
"ใช่ เพื่อน..."
ฉันควรดีใจหรือเสียใจดี ผู้ชายสองคนนี้เริ่มช่วยเหลือกันเก่งมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่เคยเป็นเพื่อนที่ไม่ถูกกันมาแล้ว ฉันคงไม่ใช่กาวใจที่จะช่วยให้เพื่อนสองคนนี้ดีกันหรอกนะ
"จะเพื่อนหรืออะไรก็ช่าง เข็มไม่อยากรู้ แต่ข้อเสนอของเข็มมันอาจจะดีสำหรับพวกพี่ก็ได้"
"มันจะดียังไงล่ะเข็ม" พี่โยถามขึ้น
"ดีสิ... เพราะถ้าพวกพี่คนใดคนหนึ่งพลาด เข็มจะตัดออกไปจากชีวิตทันที เอาจริง ๆ เข็มไม่จำเป็นต้องมาทนกับอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ แต่เพราะตอนนี้เข็มยังไม่เบื่อ ยังทนไหว ถ้าวันไหนที่ไม่ไหว พวกพี่ไม่ต้องทำอะไรเลย เข็มจะเป็นฝ่ายไปเอง"
"พี่รู้ว่าตัวเองเลวกับเข็มมาตลอด แต่พี่ก็อยากขอโอกาส มันอาจจะไม่ดีเต็มร้อย แต่พี่ก็อยากแก้ไขให้มันดีที่สุด พี่ขอโทษที่เคยทำผิดและทำให้เข็มเสียใจมาโดยตลอด... พี่ขอโทษจริง ๆ"
ครั้งแรกที่ฉันได้ยินคำขอโทษแบบจริงจังจากปากของพี่ซัน ไม่ได้พูดเพื่อแก้ตัวแบบขอไปที แต่ฉันก็ไม่เชื่อเต็มร้อยหรอก ผู้ชายคนนี้ร้ายจะตาย
"พี่เองก็อยากขอโทษเหมือนกัน ขอโทษที่เคยทำให้เข็มเสียใจ ขอโทษที่ปล่อยให้คนอื่นเข้ามาทำให้ความรักของพวกเราพัง ตอนนี้พี่ก็แค่อยากขอโอกาสแก้ไขใหม่เหมือนกัน"
เรื่องระหว่างฉันกับพี่โยมันผ่านไปนานมากแล้ว แต่ฉันเองที่เป็นฝ่ายเลือกเขาเข้ามาในชีวิตอีกนั่นแหละ และแน่นอนว่าฉันไม่ใช่คนที่ทำให้ครอบครัวของเขาพังแน่ ๆ อันนี้พี่โยสร้างเรื่องเอง
"ได้ เข็มจะให้โอกาสพวกพี่แก้ไข แต่ถ้าพลาดเมื่อไหร่และเรื่องนั้นเข็มไม่ไหวแล้วจริง ๆ พวกพี่จะไม่ได้เห็นหน้าเข็มอีกเลย" ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ส่วนลึกของหัวใจ ฉันก็ไม่กล้าที่จะก้าวออกไปจากบ้านหลังนี้เหมือนกัน
"ตายหมู่เลยเหรอ" พี่ซันพูดยิ้ม ๆ
"ใช่! อยากยอมกันเก่งดีนัก งั้นก็ร่วมกันรับผิดชอบด้วยละกัน" ตอบกลับเขาเสียงเรียบ
"โธ่! งี้ถ้าไอ้ซันพลาดก่อน พี่ก็ซวยไปด้วยสิ" เสียงแผ่วเบาของพี่โยดังขึ้นมา
"แหม! มึงไม่คิดว่าตัวเองพลาดก่อนกูบ้างเหรอ" พี่ซันหันไปถามเสียงเรียบ สีหน้าเหมือนหมั่นไส้คำพูดเมื่อกี้ของพี่โยอยู่พอสมควร
"กูก็ไม่เยอะอย่างมึงละกัน"
"ไม่ต้องเถียงกันค่ะ ใครพลาดก่อนคือตายหมู่ จบค่ะ!" เบื่อฟังคนเลวเถียงกัน... ลุกหนีออกมา แต่ลืมไปว่ายังไม่ได้คิดค่าเสียหายเลย "อ๋อ วันนี้พี่ซันเจ็ดหมื่นนะคะ ส่วนพี่โยห้าหมื่นค่ะ"
"ทวงเก่งกว่าเจ้าหนี้ ก็เมียกูนี่แหละ ว่าแต่เยอะกว่าที่ตกลงไปหรือเปล่า" พี่ซันบ่นออกมาด้วย แต่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถืออยู่ดี
"พอดีอยากเพิ่มหรือพี่มีปัญหา"
"ไม่ครับ เจ็ดหมื่นก็เจ็ดหมื่นครับ"
"เพราะมึงเลยสัส กูพลอยโดนไปด้วยห้าหมื่นเนี่ย" พี่โยบ่นพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถือเอาไว้ด้วย
"บ่นทำไม มึงก็โอน ๆ ไปเถอะ จะโอนแทนกูยังได้เลย"
และแล้วเสียงแจ้งเตือนที่เข็มอัปสรรอคอยก็เด้งเข้ามา…
ข้อความแรก โอนเข้า xxx000025x 70,000.00 บาท
ข้อความสอง โอนเข้า xxx000025x 50,000.00 บาท
"พลาดเยอะ ๆ นะคะ ช่วงนี้ยังไหว" ยิ้มสิคะ ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย
ฉันไม่ได้โง่ที่ยังทนทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเจ็บ ฉันก็แค่ฉลาดเก็บเงินเท่านั้นแหละ ตอนนี้ยังไหว เลยยังไม่อยากไปไหน
"จ้าเมีย" เสียงเหมือนหมั่นไส้จากพี่โยดังขึ้นมา เดี๋ยวนี้ไม่หวั่นแล้ว อยากเรียกอะไรก็ตามใจ
ผ่านมาเป็นอาทิตย์สำหรับข้อเสนอใหม่ของฉันในตอนนั้น เหมือนผู้ชายจะกลัว เพราะไม่มีใครยอมพลาดกันเลยสักคนเดียว แถมวันนี้ยังวุ่นวายอีก เพราะไม่มีใครยอมออกจากบ้านเลย
"วันนี้พวกพี่ว่างกันเหรอ" ถามแบบเซ็ง ๆ เพราะเบื่อหน้าพวกเขามาก
"ครับ"
ปากตอบกลับมาทั้งคู่ ส่วนสายตาเอาแต่จ้องหน้าจอโทรศัพท์เพื่อเล่นเกมกัน
"ช่วงนี้ดูพวกพี่สามัคคีกันดีนะคะ"
คำถามของฉันทำให้พี่ซันกับพี่โยนิ่งไปเลยทีเดียว พวกเขาละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เพื่อปรายตามามองหน้าฉันแทน
"ช่วงนี้ต้องรักกันไว้ก่อนครับ" พี่โยตอบแล้วยิ้มหวานออกมา
"เข็มไม่ต้องห่วงหรอก พวกพี่เป็นเด็กดีแล้ว" คำพูดพี่ซันที่ไม่ค่อยน่าเชื่อถือ
"เหรอคะ?" คิดว่าฉันเชื่อเหรอ? ไม่จ้า ผู้ชายเจ้าชู้นี่ มีเหรอจะไม่มีเรื่องปวดหัวมาให้ฉันน่ะ
"เข็มหิวแล้วอะ พวกพี่ช่วยไปทำอะไรมาให้กินหน่อยสิคะ" เดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะออกคำสั่งให้พวกเขา
"มึงเลยไอ้ซัน เมื่อวานกูทำแล้ว" พี่โยหันไปพูดไล่พี่ซัน
"กูทำไม่อร่อย มึงนั่นแหละ" พี่ซันก็รีบปฏิเสธทันที
"ไม่ต้องเถียงกันค่ะ ไปทำมาคนละจานเลย เข็มกินหมดค่ะ"
ฉีกยิ้มกว้างมองหน้าทั้งคู่ ไม่ได้อยากไล่ไปหรอก แต่พอดีว่าผู้ชายไลน์มาเลยจะแอบคุยสักหน่อย ไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหน เขาคือคนคุ้นเคยที่ฉันไม่อยากให้ผู้ชายสองคนนี้รู้จักสักเท่าไหร่
"หรือจะให้เข็มลุกไปทำเองคะ" ไม้ตายของฉันเอง
"ครับ ๆ"
กว่าจะยอมวางโทรศัพท์ กว่าจะยอมลุกออกไป เล่นเอาเปลืองน้ำลายไปเยอะเลยทีเดียว พอทางสะดวก ฉันรีบตอบไลน์กลับทันที
คนสวย ช่วงนี้ว่างหรือเปล่าครับ
เห็นข้อความแล้วยิ้มแก้มแทบแตก นาน ๆ จะมีคนเรียกว่าคนสวย
ว่างค่ะ ว่าแต่เสี่ยมีอะไรเหรอคะ
เสี่ยอยากเจอน่ะ ช่วงนี้หนูเข็มไม่ว่างเลย
ช่วงนี้คงไม่ได้หรอกเสี่ย
หมาที่บ้านดุมากค่ะ
พอดีเข็มเลี้ยงเพิ่มอีกหนึ่งตัวด้วย
หืม?
เสียงเอะอะจากในครัวดังออกมา เหมือนสัญญาณแปลก ๆ ว่าผู้ชายกำลังจะเดินออกมา...
เสี่ยคะ ไว้เข็มทักหาอีกนะ บายค่ะ
ไม่รออ่านคำตอบแล้วจ้า รีบกดบล็อกก่อนเลย เพื่อป้องกันความโป๊ะแตกของตัวเองที่จะเกิดขึ้น พอผู้ชายพากันเดินออกมาก็นั่งยิ้มให้หน้าจอแทน
"ทำอะไรน่ะเข็ม" พี่ซันถาม น้ำเสียงห้วนเชียว
"ทำอะไร?" ถามกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"แอบคุยกับใคร ทำไมต้องยิ้ม" พี่โยก็อีกคน เกลียดความสามัคคีกันตลอดของพวกเขามาก
"แอบอะไรของพี่ เข็มก็ดูไปเรื่อยปะ อย่างเข็มไม่ทำลับหลังหรอก ทำต่อหน้าเลยค่ะ" ตอบคำถามพลางฉีกยิ้มกว้างเป็นการท้าทายพวกเขาไปด้วย
"อย่าให้รู้ละกัน" เสียงพี่โยคาดโทษเอาไว้เชียว
เมื่อก่อนแค่พี่ซันก็แย่แล้ว ตอนนี้เพิ่มพี่โยมาอีกคน สักวันเข็มอัปสรต้องโป๊ะแตกแหละจ้า แต่ไม่ใช่วันนี้แน่นอน
"เย็นนี้เข็มว่าจะไปหาแหวนที่ตลาดนัดรถไฟสักหน่อย พวกพี่..."
"ไปด้วย" ตอบพร้อมกันอีกแล้ว
"ไม่ให้ไป เผื่อไปเจอเด็ก ๆ พวกพี่อีก" ตอบกลับไปเสียงแข็งทันที
"เด็กพี่ไม่มีแถวกรุงเทพฯ หรอกครับ" พี่โยตอบแบบมั่นหน้ามาก
"แถวใต้มีเยอะเหรอคะ?" ถามกลับยิ้ม ๆ บ้านพี่โยอยู่ใต้
"เข็มก็พูดเกินไป แต่ไอ้ซันไม่แน่"
"อะไร เด็กเก่ากูไม่เดินตลาดหรอก เดินห้างกันโว้ย" พี่ซันก็ตอบแบบไม่ยอมแพ้กันเลยทีเดียว
"สงสัยอยากเสียคนละแสน" ฉันพูดออกมา
"อุ๊ย!" ถึงกับตกใจพร้อมกันเชียว
"ทำอะไรให้เข็มกินบ้าง เอามาดูหน่อยสิ"
ชวนเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น อย่างน้อยเรื่องของฉันก็เงียบหายไปแล้วแหละ ส่วนเมนูอาหารของพี่ซันกับพี่โยคือข้าวไข่ดาวและไข่เจียว ใส่มาในจานเดียวกันเลยจ้า
"กินด้วยกันไหม?" ปรายตาไปมองพวกเขาสองคนสลับกัน
"ไม่ครับ งั้นเชิญเข็มตามสบายเลย พวกพี่ขอขึ้นไปเตรียมตัวกันก่อน" พี่ซันพูดออกมา
"จะรีบไปไหนคะ อีกตั้งหลายชั่วโมง"
"พวกพี่สองคน เข็มคนเดียว" พี่โยอธิบายต่อ
"ค่ะ เชิญตามสบายเลย"
ฉันรอด ฉันมั่นใจ นั่งกินข้าวต่อดีกว่า...
อีกด้านหนึ่ง ของสองหนุ่ม
"มึงคิดเหมือนกูไหม?" ปิดประตูล็อกกลอนพร้อมคำถามจากปากของซัน
"คิด" สีหน้าของทั้งคู่ดูเหมือนกำลังสงสัยกันอยู่มาก
"รู้เหรอ?" ซันถามออกมาต่อ
"ขนาดเข็มยังลากกูมาเป็นชู้เพื่อเลิกกับมึงได้ แล้วทำไมจะลากคนอื่นมาอีกไม่ได้" โยขยายความให้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้น มันเลยทำให้ทั้งคู่ต้องใช้ความคิดมากกว่าเดิม และมีคำถามมากมายเกิดขึ้นมาในหัวทันที
"กูจะยอมแค่มึงแล้วนะไอ้โย มีเพิ่มอีกคน กูจะยิงทิ้งให้หมด" ซันพูดออกมาหน้านิ่งเสียงแข็งมาก
"กูก็ไม่ยอมแล้ว" โยยืนยันหนักแน่นอีกคน
"เอายังไงดีวะ กูว่าเข็มฉลาด ขนาดลากมึงมาเป็นชู้กูยังไม่รู้เลย"
"มึงโง่?"
"สัส! กูรัก กูไว้ใจ"
"เหรอ?"
"แล้วมึงจะมาหาเรื่องกูทำไม มาช่วยกันคิดสิวะ" ซันรีบพูดเพื่อตัดปัญหา เพราะมีเรื่องใหญ่กว่ารออยู่
"อันดับแรก มึงกับกูต้องหาทางเอาโทรศัพท์เข็มมาดูให้ได้ก่อน" โยเริ่มลงความเห็นเพื่อหาทางจับพิรุธเข็มออกมา
"ยาก!" แค่คิดก็ไม่ได้แล้วปะ ข้อนี้พวกเขารู้ดี
"สองหัว ดีกว่าหัวเดียว เชื่อกูว่าง่ายขึ้น"
"เออ ๆ เอาไว้ค่อยคิดอีกที เดี๋ยวเข็มจะสงสัยซะก่อน"
"เออ! งั้นมึงไปอาบน้ำก่อนเลย กูขอโทรหาลูกก่อน" โยพูดตัดบทก่อนจะเดินออกไปโทรศัพท์หาลูก ส่วนซันก็เดินไปอาบน้ำแทน
กินอิ่ม เก็บจานไปล้างทำความสะอาดเอง กำลังจะเดินกลับขึ้นห้อง แต่ต้องชะงักเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น เสี่ยโทรมาจ้า ลืมบล็อกเบอร์
"ขอโทษนะเสี่ย วันนี้ไม่สะดวกค่ะ"
ไม่กล้ากดรับสายตอนนี้ พอสายตัดไปก็มองซ้าย มองขวา รีบกดบล็อกเบอร์ก่อนเลย แต่เพื่อความชัวร์ ปิดเครื่องก่อนดีกว่า เผื่อเสี่ยเอาเบอร์คนอื่นโทรมา ถึงตอนนั้นฉันได้เหลือแค่ชื่อแหละ ไม่ใช่เพราะผัวจับได้นะ แต่จะถูกเสี่ยฆ่าแทน หึหึ!
เกิดเป็นเข็มอัปสรไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะจ๊ะ มีแต่ความวุ่นวายเต็มไปหมด อย่าเป็นเลยฉัน มันไม่ค่อยสนุกสักเท่าไหร่
- Writer
