“ใครมาส่งหนูดี” เสียงเข้มๆ ที่ดังขึ้นทันทีที่สาวน้อยก้าวขาขึ้นเรือนทำให้ร่างอ้อนแอ้นตัวแข็งทื่อ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เดาว่าพ่อคงรู้จากยามที่เฝ้าประตูปากทางเข้าไร่เป็นแน่
“เอ่อ…คนแถวๆ นี้แหละจ้ะ” ไม่รู้ว่าพ่อรู้หรือไม่ว่าใครมาส่งแต่ยังไงเธอก็ขอแถไว้ก่อน เพราะไม่อยากโดนเอ็ดเวลาพ่อเอาจริงน่ากลัวจะตาย
“อย่ามาโกหก!” นายบัญชาขึ้นเสียงใส่พลางจ้องหน้าบุตรสาวเขม็ง เดี๋ยวนี้แม่ตัวดีชักจะเอาใหญ่ขึ้นทุกวัน ถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันอย่าหวังเลยว่าจะยอมปริปากบอกความจริง
“เอ่อ…คุณป๋า แบบว่า…” ดาวร้ายประจำบ้านยิ้มแหยๆ ทำเป็นใจดีสู้เสือ ทำตาล่อกแล่กขณะที่หัวสมองน้อยๆ กำลังควานหาถ้อยคำแก้ตัว ทว่าอีกฝ่ายกลับโพล่งขึ้นเสียก่อน
“ป๋าบอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้ไปยุ่งกับคนไร่โน้น” พ่อเลี้ยงบัญชาเอ่ยเสียงแข็งๆ ไม่บอกก็รู้ว่าถ้ามาแนวนี้พ่อต้องรู้แล้วว่าใครเป็นคนมาส่งเธอ
“งั้นคุณป๋าก็บอกมาว่าทำไมถึงห้ามไปยุ่งกับคนไร
