แกร๊ก!
เสียงเปิดประตูและเสียงฝีเท้าของผู้ที่เดินเข้ามาในยามเช้าตรู่ของวันใหม่ทำให้คนที่ปรกติจะนอนขี้เซารู้สึกตัวตื่นก่อน อาจจะเป็นเพราะท่านอนที่ไม่ได้สบายนักทำให้หลับๆ ตื่นๆ จึงรู้สึกตัวง่ายกว่าคนไข้ที่นอนอย่างแสนสบายบนเตียง...
ปล่อยมือจากชานป๋อหลินแล้วหันมามองผู้มาใหม่ โฟกัสสายตาชัดขึ้นแล้วเห็นว่าเป็นใคร หล่อนก็รีบลุกขึ้นยืน
ชานป๋อเสียน และมาดามเผิงลี่จิน พี่ชายและมารดาของชานป๋อหลิน!
หล่อนยิ้มให้คนของสองคนที่มองหน้าหล่อนเหมือนตัวประหลาด และสายตาเฉียบคมของมาดามเผิงที่มองลึกเหมือนจะสแกนให้ถึงวิญญาณ...
“เอ่อ ดิฉันขอตัวไปตามแพทย์เจ้าของไข้มาให้ข้อมูลพวกคุณนะคะ” ค้อมหัวให้อีกฝ่ายอย่างยำเกรง แล้วคว้ากระเป๋าเดินลิ่วออกไปด้านนอก...
อลินบอกกับตัวเองว่า ตอนนี้ หมดเวลาของหล่อนแล้ว
“ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่าที่ทำให้ชานป๋อหลินออกมาประกาศเลิกกับคู่หมั้นจนพ่อหนูเพ่ยอิงหัวฟัดหัวเหวี่ยง”
มาดามเผิงมองต
