The more I walk, mas lalo na dumidilim ang paligid. Paunti-uniting nawawala ang hininga ko at para akong sinasakal sa dilim.
Wala akong ideya kung may kasama ba ako o may tao ba sa harapan ko o sa likod ko. All I feel is a rough hand. Choking me he is trying to harm my eyes, pilit nyang dinudukot ang mga mata ko. Sa tuwing umiling ako ay nawawala ang kamay sa mata ko, pero mamaya ay nabalik din ito agad.
I groan when his hands pressed on my chin, pinipilit ako na huwag kumilos at doon na bumabaon ang darili nito sa mata ko at hindi ko na mapigilan pa na sumigaw, but i can't even hear my own voice.
Instead that I heard my voice, may kung ano an humihigop sa bibig ko at parang hinahatak nnito ang hininga ko, unti unti na akong nahihirapan sa pag-hinga. My eyes, he got it.
His laughter
