6
2125 Words
I was afraid, nakatulala ako habang nakasakay sa taxi pauwi sa bahay namin, hindi mawala wala sa isip ko sila mama at baka wala na silang pang gastos sa bahay lalo na at nakaka dalawang linggo na akong di na kakauwi sa bahay
Hindi nanaman ako nakatulog ng maayos dahil sa nangyari kagabi, kamuntik na akong mabilaukan, sana sa susunod hindi ko na sya maencounter doon. Susubukan ko nna kausapin ang amo ko. Baka pumayag na huwag muna ako doon
Nangingiyak ako ng makalabas ako at hanggang sa makauwi ako, nag uumpisa na akong matakot sa mga kilos ko sa cabaret. Papaano nalang kung mas malala pa doon ang magawa ko kapag hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at madala na ako sa init ng apoy na nasa harapan ko lamang
Winaksi ko muna ang nasa isip ko at napatingin sa dala dala kong mga pagkain, ngayon ang kaarawan ko at balak ko na icelebrate kasama sila mama at fiero dahil sa malaki laki din ang sweldo ko at madami din akong uwi na grocery, sana maging masaya sila sa mga dala ko o maalala ni mama na kaarawan ko ngayong araw
Pinag ipunan ko din ito lalo na at gusto ko na maging masaya sila sa mismong kaarawan ko at para nadin kahit papaano ay mabawasan ang galit ni mama saakin, gusto ko din na makita si fiero at namimiss ang kapatid ko. Malaki na sya at lumalaking kamuka ni papa. Sabi ni mama, kaya mahal na mahal nya si fiero
"Sa tabi lang po" sabi ko saka inabot ang bayad bago lumabas, at bitbit ang mga pasalubong ko. Mukang tahimik padin ang bahay at madaming mga bata ang naglalaro sa labas, pinag titinginan nanaman ako ng kapit bahay namin na this mo sa. Mga tingin nila na mapang hamak at para bang may ginawa akong masama sa kanila
"Ayan na yung pokpok na anak ni Lina" tumawa ito saka hinagod ang paningin saakin "Sabagay, kung ganyan din ako kaganda baka mag asawa ako ng matandang mayaman para maiahon ko pamilya ko sa hirap" umiwas ako ng tingin pero binngga ako ng anak nung isa sa tsimosa saamin
"Lumayo ka nga saakin, adik na nga nanay mo, pokpok kapa" hindi ko maiwasan na taasan ito ng kilay, nakikita ko sya na may kasamang lalaki na naka kotse at nag ccheck in sa sogo
"Mabuti pa itong anak ko pinapaaral ko at mag kakapropesyon na, hindi kagaya ng isa dyan. Pokpok na nga, adik pa ang nanay. Walang direksyon ang buhay" pilit ko na winawaksi ang mga pinag sasabi nila dahil sila mama at fiero ang pakay ko ngayon
"Tatanda nalang yan na ganyan. Pokpok at walang direksyon ang buhay" tinignan ko ito sa mata bago ko pinasadahan ng tingin
"Ganon po ba? Kamusta po anak nyo, naturingan na nag aaral pero di marunong rumispeto sa tao. At kung pokpok man po ako, kawawa naman ang anak mo. Nag papagalaw ng walang bayad" muntik ako sampalin ng kapitbahay namin na tsismosa ng iharang ko ang kamay ko at kinunutan ng noo
"OH, bakit mo po ako sasaktan samantalang gumanti lang ako, nag sasabi ng totoo. At least iyon ay hindi tsimis, totoo at maraming beses ko pa nakita. Take note, iba iba pang lalaki" nilampasan ko na ito at yung mag ina na ang nag aaway doon at yung mga kasama nya ay pinag uusapan na sya at tinatawanan na, hindi ko maiwasan na tawanan sila. Mga tsismosa din ang nag sisiraan sa kanilang kasamahan
Natanaw ko na ang bahay namin nila mama, saradong padin ito at nag cause na ng eskandalo ang tsimosang kapitbahay namin, dinuduro ako at minumura ako, masakit ang katotohanan, ginusto nya yan. Sinabi ko lang ang nalalaman ko
Namamawis ang kamay ko ng hawakan ko ang door knob, huminga ng malalim, please be good to me, paulit ulit na saad ko. Nakasanayang sabihin kapag umuuwi ako sa bahay
"Fierro, Mama?" pagtawag ko saka nakapasok sa pinto at nakain sila doon habang nakangiti si fiero na lumapit sakin at niyakap at tuwang tuwa na nakita ako
"Ate, mabuti dumating ka!" tuwang tuwa na bati ng kapatid ko saka ko inabot sa kanya ang pasalubong kong sketch book at mga lapis at color pencil na sinabi nya. Kailangan nya kase iyon sa school at nakahiligan nya na ang mag drawing, may talent ito sa pag guhit
Lumapit ako sa lamesa kung saan nakaupo si mama at patuloy na nakain na parang hindi ako dumating, hindi padin ako pinapansin at walang pakialam sa presensya ko
Nilapag ko ang mga pagkain at cake sa lamesa pati nadin ang pera na kinita ko nitong nakaraan,, malaki ang binayad saakin doon sa muntik akong mabilaukan. Nakakgulat na talagang mayaman ito at barya sa kanya ang twnety thousand
Nakangiti ako kay mama at inaantay ang sasabihin nya, hindi pa din ako tinitignan. Binagsak ang kutsara at kinabahan naman na ako sa asal nito saakin ngayon
"Mama, eto na po yung pera nyo ngayon. Malaki po kase ang kinita ko at tip sa trabaho. Dito nadin po ako matutulog birtday ko po kaya gusto ko kayo makasama, ah eto po pala yung vitamins at maintenance nyo para hindi na kayo bibili. Dinamihan ko din po ang grocery para-"
"Wag kana magsalita Nazi, alam ko na ang lahat ng yan. Sinabi ko sayo hindi ko kailangan ang pera mo" napalunok ako at nag iisip ng iba pang sasabihin na hindi kakainisan ng nanay ko. Para di mag init ang ulo nito
"Pero ma, saan kayo kukuha kung wala-"
"Hindi namin kailangan ng pera mo! Umalis ka nalang dito dahil ayokong makita ka! Wala akong pakialam kung kaarawan mo ngayon! Sana namatay ka nalang" nanlumo ako habang binato ni mama kung saan ang dala kong cake at pansit habang nakatayo si mama sa harap ko at sinampal ako, nag umpisa naman na mang gilid ang luha ko. Hindi ako pwede umiyak
Ang sakit, sanay na ako na laging ganito si mama saakin pero bakit hindi padin ako masanay sa mga salita at kilos nya pag dating saakin
"Mama naman, sige na po. Iiwan ko ang pera dyan magbibihis na po ako" sabi ko saka naman nya hinawakan ang pera at binato sa muka ko.
"Mama, please tamana po. Pinaghirapan ko po ang lahat ng binibigay ko sa inyo kaya sana wag nyo naman pong sayangin ang lahat ng ito" sabi ko habang pinupulot ko ng nagkalat na pera sa sahig
"Wala akong pakialam sayo, sa pera mo at sa buhay mo. Gusto mo maging masaya ako? Mamatay kana! Wala akong anak na katulad mo. Ayoko sayo at hindi kita anak" nanginginig ako habang ang dibdib ko ay parang pinipiga at ang paghinga ko ay bumabagal sa bawat masasakit na salitang lumalabas sa bibig ni mama
"Mama naman. Wag kana magalit, sorry napo" bago ako lumapit at inambahan ng yakap ng itulak nanaman ako at tumama sa mesa ang ulo ko "MAMATAY KANA NAZI, AYOKO SAYO!" hinang hina ako umangat at pumikit ng mariin
Ang sakit, lagi nalang ba ganito sa tuwing uuwi ako lagi nalang kami magaaway at magkakasakitan
"Bakit kaba umuwi? Para saan wala kang uuwian na pamilya dito"
"Mama naman, kayo ang pamilya ko kaya nagsisikap ako na bigyan kayo ng magandang buhay hanggat kaya ko kase ayoko na naghihirap kayo" tuluyan nang pumatak ang luha ko at humility, eto nanaman ang mababaw ko na luha, ano ba naman kasi kasalanan ko at ginaganito ako ng nanay ko
"Wala kang pamilya nazi, wala." saka naman ako napaluha lalo habang hindi ko alam kung hanggang saan ako iiyak at kung hanggang kailan ako masasaktan ng ganito, hanggang kailan ko kaya tiisin ang ganitong sitwasyon
"Umalis kana, umalis kana!" saka ako hinatak palabas ni mama ng kumapit si fiero saakin at nang gigilid din ang luha
"Mama tama na. Wag mo na saktan si ate, andito lang naman sya para tulungan tayo" mabuti pa ang nakababata kong kapatid, naiintindihan ako kahit bata pa sya
"Malas yan sa buhay! Kapag umuuwi sya sa pamamahay ko kung ano ano nang kamalasan ang nangyayari, hindi sana mahuhuli ang supplier ko. Kaya ano, wala akong kita netong nakaraan!" kumunot ang noo ko at naguguluhan, ayoko mag isip ng masama sa sarili ko na ina, sana hindi totoo ag naririnig ko
"Ano ibig sabihin ni mama" tanong ko kay fierro bago sya umiwas ng tinggin saakin at nag buntong hininga
"Ate, si mama. Nagbebenta ng drugs, matagal na" saka naman may tumama sa dibdib ko na plato at napadaing ako habang hawak hawak ito. Ang sakit sakit, parang mababaak ang dibdib ko
Para akong kinapos sa paghinga habang sapo sapo ang dibdib ko, tumingin ako kay mama, namumula ang mga mata at tinuro ako
"Mama tama na!" sigaw ni fierro habang hawak hawak ako at sinangga ang katawan nya sa unahan ko lalo na a napaluhod ako sa sakit
"Umalis ka dyan fiero, hanggat hindi nawawala yang si nazi sa buhay natin hindi tayo aasenso!" parang baliw si mama na gigil na gigil saakin at gusto ako patayin ngayon
Sabay sabay ang lahat ng nararamdaman ko. Sakit, pagluha nanghihinayang at hinanakit bakit kilangan mangyari saakin ang lahat ng ito, gusto ko lang naman ay ang matulungan sila at mabigyan ng maginhawa na buhay kahit na halos ibenta ko na ang katawan ko para lang sa kanila
"Simula ng lumabas ang batang iyan malas na, minalas na tayo!" saka naman may sunod naman ay baso pero nasambot ko na iyon para hindi matamaan si fiery, ang kapatid ko. Nakakaawa at nakikit anya kung papaano ako saktan ni mama. Ayoko na mag bago ang pag tingin nya sa nanay namin, gusto ko na irespeto nya ang nanay namin kahit na ganito si mama saakin
"Ate nagamit si mama ng drugs noon pa lang at ngayon din" sabi ng kapatid ko habang naluha at nilabas ako sa bahay namin at iniwan si mama doon, para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nalaman ko
"Ate, sige na mauna kana. Ako na bahala kay mama" naaawa ako sa kapatid ko habang ramdam ko ang sakit na nadarama nya kapag nakikita akong umiiyak at inaaway ni mama dahil sa hindi nya ako gusto. Bakit ayaw ni mama saakin
"Pano ka?" saka ko niyakap ang nakababata kong kapatid, hindi ko alam kung ipag kakatiwala ko ba si fiero kay mama lalo na at ganito pala ang stasyon nya sa bahay
"Kaya ko ate, basta mag iingat ka. Tulungan natin si mama" bago nya pinahid ang luha ko at humiwalay sa pagkakayap sa kanya
"Akala mo nakalimutan ko yung regalo mo" kahit na puro luha ang muka ko ay nakangiti ako ng iabot sa kanya ang phone na galing sa bag ko at nagulat naman sya
Reward ko kase nalaman ko na high honors ang kapatid ko, sana alam at nakikita ni mama ang paghihirap namin para lang maiagat at mapaganda ang buhay ng pamilya namin
"Ate-"
"Sige na. Mag iingat kayo-"
Saka nya naman sinuot saakin ang kwintas na sunflower ang pendant
"Binili ko yan noong nakahanap ako ng part time sa catering. Happy birthday ate" saka nya ako hinagkan sa noo at niyakap
Sobrang saya ko dahil kahit gaano pa kadami ang regalo na ibigay saakin ang regalo na galing sa aking pamilya parin ang makakapagpasaya saakin
"Ingat ate"
...
"Nazi akala ko hindi ka pwede ngayon?" saka naman ako inabutan ni jana ng beer kahit na hindi ko naman nauubos kase kinukuha ni dana at sya naubos, sasambutin nya daw ako since birthday ko
"Wala kase, gusto ko kasama sila mama pero tinaboy nanaman ako" sabi ko saka pumatak ang luha ko at nakatingin lang sila saakin
"Minsan pakiramdam ko hindi ako parte ng pamilya nil simula ng namatay si papa" may hinanakit na sabi ko saka lumagok sa beer habang humangin ng malakas dahil nasa rooftop kami ng condo unit ni shana
"Ang hirap ng ganyan nazi, kase imbis na pamilya mo ang comfort zone mo ay yun pa ang nagiging pinaka battle ground mo" sabi ni jana at nialaro ang bote na hawak nya
"Mabuti pa nga kayo, mayaman na may pamilya pa. Ang malas ko talaga" sabi saka naman sila yumakap saakin
"Pamilya mo kami wag ka mag alala. Andito lang kami para sayo" sani ni dana saka naman nila inangat ang bote ng beer
"Kahit ano kapa nazi mahal na mahal ka namin tandaan mo yan" sabi ni shana saka humagikgik ng kilitiin ko sya
"Happy birthday nazi!" sabay sabay na sigaw nila saka naman ako ngumiti
"Happy birthday sakin" i said bago inubos ang beer sa bote
I hope alcohol can ease the pain
Sana nga lahat ng bagay kayang malampasan kahit alam mong iyon ang kahinaan mo
Lalaban ako hanggat kaya ko
- Writer
