ชีคซาอิดมองคนที่ยินยอมอยู่นิ่งรับฟังอย่างไม่ไว้ใจ... เขาไม่อยากละวางสายตาจากหล่อน เพราะหล่อนฤทธิ์เยอะมากเหลือเกิน ตอนนี้ร่างกายเขาก็บอบช้ำมากมายและไม่มีเวลาได้เยียวยามัน เนื่องจากการไม่ไว้ใจหล่อนจนไม่กล้าจะหันหลังให้นี่แหละ
เพราะเหตุนี้เขาถึงต้องรีบคุยกับ มิสไอยวรินทร์ บวรวรกุลให้รู้เรื่อง แล้วหลังจากนั้นเขาก็มั่นใจว่าเขาจะควบคุมหล่อนได้ง่ายขึ้น นี่เป็นเพียงการแก้ปัญหาด่านแรก และด่านต่อไปก็ค่อยไล่ตามแก้กันไปทีละอย่าง
“นั่งลงตรงนั้น” เขาชี้บอกคนแสนพยศให้นั่งลงบนเก้าอี้... ห้องที่ถวายตัวนางในฮาเร็มนั้นมีสภาพไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่นัก แต่ก็เป็นสถานที่เดียวที่พอจะคุยกันได้
“ถ้าคิดจะพูดดีๆ ให้รู้เรื่องก็ไม่ต้องออกคำสั่งหรือพูดห้วนๆ อย่างคนไร้อารยธรรม ฟังแล้วมันมีโมโห” หล่อนยังมิวายด่าเขา จนเขาต้องยกมือมาปรามๆ หล่อนเอาไว้...
“ได้ เราจะพูดกันดีๆ” เขายอมความ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างหล่อน
