Yiyecek. Yiyor. Yok yemedi. Annem heyet ile kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyor. Pençesi ile onları bir sağa bir sola kovalıyor. Arada ısırıyor gibi yapıyor. Onlarla eğleniyordu. Halleri beni oldukça memnun etmişti. Hak ettikleri buydu kesinlikle. Annemin elinden veya benim elimden.
“Bence bırakalım hepsini yesin.” Sesim oldukça umursamaz çıkmıştı. Sözlerim yanımdakiler tarafından pek onay görmedi. Dört kafa aynı anda bana döndü. “Aklın başında mı senin?”, “Yangına körükle gitme.”, “Saçmalama istersen.” Anlamlarına geldiğini tahmin ettiğim ikaz dolu bakış attılar. Babam hariç. O büyük bir coşku ile sözlerimi alkışladı ve neredeyse bağırarak “Kesinlikle. RV’ye katılıyorum.” dedi. Ardından anneme yardım etmek için yanına gitmeye çalıştı. Ama Robert onu sıkıca tutarak gitmesini engelle
