Bumaba sila para kumain na lalo at kumakalam na din ang kanyang sikmura. Pero taliwas nung una mas nasa oras na ang kain nya ngayon lalo at todo bantay ang mga magulang ni Walter sa kanya.
"Are you okay now?" tanong ng katipan sa kanya, nakaalalay ito sa kanya habang pababa sila ng hagdan. Maayos naman ang kanyang pakiramdam na medyo pagod lang dahil katatapos lang nila ng maaksiyong laban.
"Masakit lang ang balakang ko." nakangiwing reklamo ko dito.
"Sorry about that, gusto mo bang buhatin kita?" tanong pa nito.
"Di na no, baka kung ano ang isipin nila." namumula ang mukha na sabi ko.
"They will understand sweetheart." sabi nito na akmang bubuhatin ako.
"Uy Walter, wag nga kasi baka isipin nila nakarami tayo." nahihiya kung sabi dito na ikinahalakhak nito.
"E sa nakarami naman tala
