Chapter 43 เมื่อมีความต้องการทางเพศ...ให้ไปเตะบอล
เขาจำต้องเหาะกลับออกมาทั้งที่เพิ่งมาถึง ความร้อนรุ่มในใจไม่อาจบรรเทา ลมหายใจขาดห้วงเมื่อสมองประมวลแต่ภาพของไป๋เหลียนซ้ำๆ
โดยเฉพาะภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าของนาง
ยอมรับเลยว่าเขาต้องการนางมาตลอด ไม่มีคืนไหนที่ไม่ต้องการให้นางอุ่นเตียง ทว่าค่ำคืนนี้กลับแปลกไป ความต้องการที่เคยมีมันมากล้นจนแทบทะลักออกมานอกอก ไม่ว่าจะพยายามสลัดภาพหวามของนางออกจากห้วงแห่งความคิดเท่าไหร่ก็ไม่อาจทำได้
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเมฆก้อนใหญ่ของเซียนหยี่ซือ[1] ที่กำลังบรรจงปั้นเมฆสีเทาเข้มเพื่อกลั่นเม็ดฝนโปรยปรายให้เหล่าสรรพชีวิต
เร็วกว่าความคิด เขาพุ่งเข้าหาก้อนเมฆนั้นทันที
ท้องฟ้าคำรามแปรปรวน ฟ้าแลบแปลบปลาบ ตามด้วยเหล่าเม็ดฝนน้อยใหญ่ ทิ้งตัวลงเป็นสายหยาดหยดลงบนเทือกเขาฉิงลี่ทางตอนเหนือและผืนแผ่นดินแคว้นหาน แคว้นที่เต็มไปด้วยทะเลทรายแห้งแล้ง
‘แคว้นหาน’ นั้นร้อนระอุใ
